Combinatietest & NIPT

Lieve Dinnetjes,

Ik ben even stil geweest op blog-gebied en daar had ik eigenlijk best een goede reden voor (vind ik zelf, ha ha). Wij hadden er namelijk, vanwege mijn leeftijd en de ICSI behandeling, voor gekozen om een combinatietest te laten doen. De echo zag er prima uit (mooi dun nekplooitje, maagje zichtbaar, blaasje zichtbaar, hersentjes zichtbaar, twee armpjes, twee beentjes) en ik was dus al helemaal happy, want dit was een goede stap. Toen kwam de uitslag per post en daar schrok ik toch wel een beetje van.. Ons was verteld dat een kans die groter is dan een 1 op de 200 op een kindje met downsyndroom, wordt gezien als verhoogde kans; tevens gaf de verloskundige van het ziekenhuis - die de intake deed - aan dat ik gezien mijn leeftijd waarschijnlijk dichter bij de 200 zou zitten dan de vorige keer. Ok prima, niets aan het handje, alleen stond nu in de uitslag dat er een kans van 1 op 140 was op een kindje met een afwijking. En dan zijn ze bij het ziekenhuis ook nog zo meevoelend dat je er meteen een brief bijkrijgt waarin ze vragen of je ze toch op de hoogte wil houden van het verloop van de zwangerschap, ook bij doodgeboorte, vroeggeboorte, kindje dat niet levensvatbaar is en allerlei andere enge dingen waar je helemaal niet aan wilt denken, want dat was toch van belang voor hen om te weten. En bedankt...

Ik was dus redelijk over de flip en zag het al allemaal fout gan, want als de echo er zo goed had uitgezien, wat hadden ze dan in Godsnaam in mijn bloed aangetroffen..? Dat kon toch alleen iets dramatisch zijn dan? (ja, als zwangere gaan je gevoelens een beeeeeetje met je aan de haal). En ja een kans van 1 op de 140 was nog altijd maar 0,7%, maar we wilden voor de geruststelling toch een NIPT laten doen; en aangezien dat hier alleen vanaf 1 april kan - heeeeeeel grappig :-) - zijn we uitgeweken naar Brussel waar we op 21 januari de afspraak hadden. Ik moet zeggen dat ik de dag na de brief over de combinatietest en na een telefoongesprek met mijn eigen verloskundige, die mij lief belde, en wat gegoogle op internet, al een stuk rustiger was: blijkbaar kan het op zich staande feit dat ik nu 38 ben al een reden zijn om onder de 'normale' waarde te schieten. Het was dus niet persé vanwege iets specifieks wat ze hadden ontdekt. Allez, dat geeft een mens moed!

Op pad naar Brussel dus alwaar we een gesprek hebben gehad en bloed is afgenomen, de uitslag zouden ze binnen 8 à 10 werkdagen kunnen doorbellen (en vervolgens per post sturen). Gisteren kwam dan dat verlossende telefoontje en uit het DNA van de baby dat ze uit mijn bloed hebben kunnen halen, blijkt dat alles normaal is. Wat een heerlijk gevoel!!! Ondanks het feit dat het best een onderneming was om naar Brussel te gaan, de test uiteraard niet vergoed wordt en de uiteindelijke kans op kindje met afwijking misschien helemaal niet zo groot was, ben ik erg blij dat we deze extra geruststelling hebben!

Dikke knuffels van mij