De eerste echo

Lieve Dinnetjes!

Gisteren om half 4 was het dan eindelijk zo ver en mochten we de langverwachte echo laten maken. We zaten vanaf 10 over 3 al in de wachtkamer van het IVF centrum (ik wilde vooral niet te laat zijn, ha ha), dus ik had ruim de tijd om me op te vreten. Tegen de tijd dat ik aan de beurt was, wilde ik alleen nog maar NU weten of alles ok was, dus onze lieve doc liet me maar meteen plaatsnemen op mijn zeer geliefde (nou ja, laten we zeggen: zeer bekende) gynaecologische stoel.

En daar kwam een heel mooi gupje in beeld. Met een mooi kloppend hartje. En hij/zij bewoog ook nog een beetje (ons gupje heeft niet gezwaaid Poppie, maar dat leert 'ie vast nog wel). En we hebben het hartje ook gehoord, wat gaat dat ongelooflijk snel. Ik was er helemaal beduusd van en o zo happy! Nou moet ik toegeven dat ik ik niet zou zijn als ik a) meteen had herkend waar de gup zat (dat moest worden aangewezen), b) direct had gezien dat het hartje klopte (mijn lief zag dat wel direct). Ik heb besloten dat me dat niet tot slechte moeder maakt: ik heb tijd om te leren, ha ha ha!

Guppie was een mooie 17,2 mm lang met schijnbaar een goede snelheid hartslag van 169 slagen per minuut (ik geloof van harte dat dat goed is, als de doc dat zegt) en kwam daarmee gisteren op 8.1 week uit (vandaag dus 8.2). Volgens mij was dat ook al wat ik had "berekend" maar ik heb voor het schrijven van dit blogje even niet op m'n pagina gekeken, dus ik weet het niet zeker... duh. O ja, ten overvloedde: we hebben maar 1 gupje en geen twee.

Op 1 juli - na onze vakantie - mogen we voor de tweede echo en als ook die goed is, dan mogen we over naar een verloskundige of het gewone ziekenhuis (naar wens), want "dan ben ik net als elke andere zwangere vrouw" volgens de doc (hoera!), alleen is het iets anders begonnen. We zullen dan ook een info gesprek hebben over prenataal onderzoek.

Dikke kussen lieverd, ik zou niet blijer en opgeluchter kunnen zijn!