Lieve Dinnetjes,
Het "verlossende" belletje van het ziekenhuis is weer binnen en ook deze keer mag ik me niet gelukkig prijzen. Weer is de emmy niet blijven plakken, of had 'ie er geen zin in of weet ik veel. Heb ook geen zin om erover na te denken.
Zoals de meeste van jullie al weten, is er deze poging ook maar 1 emmy ontstaan, ondanks de 9 mooie eitjes en de goede kwaliteit van de zwemmers. Waarom, dat weten de artsen ook niet, zij waren ook verbaasd. Maar van al die verbazing en het niet weten, koop ik natuurlijk helemaal niets. Deze poging is voorbij en ik ben niet zwanger. Ik weet ook niet zo goed meer wat ik nu nog moet denken. Het voelt een beetje alsof ik de hele heisa doe en al van tevoren weet dat het alleen als een soort tijddodend middel is bedoeld, omdat ik toch niet zwanger raak. Ik voel me een beetje al een soort woestijn waar toch niets wil groeien, wie hou ik nou voor de gek?
We mogen een gesprek aanvragen met de arts, maar ik zou op dit moment niet weten wat ik daarmee moet. Zodat nog iemand kan vertellen dat ze niet weten waarom het niet lukt? Dat kan ik mezelf ook nog wel vertellen. In ieder geval hou ik nog dapper (nou ja, dapper) mijn dinnetjes gezelschap die ook nog niet zwanger mogen zijn en ik hoop ontzettend dat het voor hen allemaal gaat lukken in 2011. Voor mezelf heb ik er een zwaar hoofd in en kan het me op dit moment allemaal gestolen worden: de kerstboom mag opzouten (arme boom..) en oud & nieuw kan me aan m'n reet roesten; gelukkig nieuwjaar my ass! Afijn, ik zal jullie niet verder vermoeien met mijn gezeik, want iets anders kan ik nu toch niets schrijven.
Knuffel van mij
reacties (0)