Prikje van een cent

Man man man, wat ben ik trots op mezelf zeg!

Gisterenmiddag was de prik-coersoes omdat ik mocht starten met de Decapeptyl. 's Ochtends ging het nog allemaal prima, maar 's middags was ik me stiekem toch wel een beetje druk aan het maken, omdat ik me niets kon voorstellen van jezelf prikken (ondanks het verhaal van de 6-jarige diabetespatiëntjes, bla bla bla). Ben gewoon niet zo'n held met naalden..

Afijn, "vrolijk" met een prik-mevrouw en manlief meegehuppeld naar een hokje, alwaar ik nogal trillerig haar aanwijzingen opvolgde. Bij haar "en nu voorzichtig in de huid drukken" (van de naald dan hè) dacht ik alleen maar 'o jeeeeee, dit doet vast au', maar zette braaf de prik. En wat blijkt, het doet helemaal geen au! Ik voelde me toch een held joh, ik heb zelfs manlief daarna nog laten applaudisseren voor me (heeeeel kinderachtig, maar wel fijn, ha ha!). Als het nou elke keer zo gaat, dan is het prima te doen om te prikken; nu maar hopen dat ik het ook kan zonder toekijkende prik-mevrouw, maar daar ga ik vanuit.

Nou Dinnetjes, dat was het updeetje van vandaag weer van G.I. Solange alias Conan the Barbarian (en alle andere stoere figuren die jullie kunnen bedenken), ha ha ha (ga een beetje naast mijn schoenen lopen van heldhaftigheid... ;-)))