Zonnig en afwachtend

Het zonnetje buiten doet mijn humeur weer goed, dus het afwachten tot 3 december wordt er iets makkelijker door gemaakt. Hoewel, ik vraag me af of ik echt moet "afwachten" aangezien ik een gamma aan ingebeelde & reële kwaaltjes heb (wordt nog een keer een echte hypochonder, ha ha): ik geloof dat ik af en toe misselijk ben en ik geloof ook dat mijn borsten meer gespannen zijn (al zegt de spiegel van niet, jammer weer, gna), maar wat ik nu wel voel sinds gisterenavond, is de onmiskenbare ongesteldheidspijn, dus waarschijnlijk is het ook voor deze ronde weer jammer maar helaas. Goed, wacht nog maar even tot de rode duvels weer aan komen gegeloppeerd.

Ik denk dat we binnenkort maar een bezoekje aan de arts gaan brengen en kijken wat hij gaat zeggen. Aan de ene kant vind ik het wel een prettig idee om er eindelijk "iets aan te doen", maar aan de andere kant voelt het ook soort van falen van mijn lichaam (hoewel ik weet dat ik dat niet zo moet zien). Ik had toch graag gezien dat het allemaal spontaan was gegaan, maar tot nu toe is dat nog niet gebeurd. Nog een sprankje hoop dat er misschien een wondertje gebeurt en ik toch in verwachting blijk te zijn, maar ik reken er niet teveel op.