Verbazing
Soms hoor of zie ik weleens wat en dan vraag ik me af wat die mensen toch bezielt.
Toen ik zwanger was stond ik met mijn man in Prenatal en in de winkel liep een klein jochie. Hij kreeg een ballon uit de winkel. Vol trots liep ie met zijn ballon rond te rennen, totdat oma hem zag. Die pakte de ballon af, want dit was geen goede. De ballon was roze en moest dus geruild worden voor een witte. Ik en mijn man keken elkaar vol verbazing aan en besloten toen dat het ons geen barst uit zou maken met wat voor ballon ons kindje ooit rond zou lopen.
Vandaag zag ik weer zoiets. Ik stond in de intertoys en er liep een moeder met haar dochtertje. De kleine dame mocht zelf iets uitzoeken. Ze kwam enthousiast aanrennen met....een autootje. Die werd door mams afgepakt en teruggezet want 'dat is geen speelgoed voor meisjes'. Huh??? Ze mocht toch zelf wat uitzoeken?
Ik snap dat niet. Wat maakt het zo'n kind nou uit? Die is helemaal blij met iets en dan mogen ze er niet mee spelen omdat het niet de juiste kleur of iets dergelijks is. Onder het eten hebben we het er nog eens uitgebreid over. Mijn man merkt heel serieus op dat het hem echt niets uitmaakt en dat als zijn zoon ooit met carnaval als prinses wil gaan, hij gezellig meegaat. Desnoods ook als prinses. En ook als het geen carnaval is. Is het juist niet iets om trots op te zijn? Dat je kind, hoe jong ook, soms gewoon weet wat hij of zij wil? Waar hij of zij blij van wordt, al is het maar een autootje?
reacties (0)