Over het ziekenhuis

Dames,

Ik ga even mopperen over het ziekenhuis. Daar ga ik namelijk bevallen. Ik wil beslist niet thuis bevallen. Ieder zijn eigen keus natuurlijk, dus ik wil naar het ziekenhuis. Vriendje is het er ook mee eens. Maar nu slaat toch een beetje de twijfel toe.

Ik moest namelijk met 24 en met 28 weken bloedprikken voor eventueel zwangerschapssuiker. Dus 3 x op een dag en nu inmiddels braaf 6 keer geprikt door 5 verschillende vrouwen. En die vertellen alle 5 wat anders!!! Ik som het even op:

De eerste keer stickert die dame alle buisjes, want dat is makkelijk voor haar collega's. Ze neemt 1 buisje bloed af en ik mag naar huis, ontbijten en 2 uur daarna mag ik me weer melden. Ik kom voor de 2e ronde en krijg een andere dame. Die moppert op de eerste want omdat de stickers al op de buisjes zitten kan ze niet zien welk buisje nu is bedoelt voor na het ontbijt en welk voor na de lunch. Er worden nieuwe stickers uitgedraaid en ik word weer geprikt. Ik kom voor de derde keer en die vrouw vraagt aan me welke vinger ik wil??? Ehm, ze hebben me in mijn arm geprikt. Maar het maakt mij niet uit. Ik heb nog een arm over en 10 vingers, dus wat jij wil...Zij heel verbaast want tegenwoordig moest dat toch uit vingers komen???? Tja, weet ik veel, nogmaals: maakt mij niet uit. Ze prikt dan toch maar uit mijn arm.

Suiker blijkt prima in orde te zijn overigens. Dus ik weer blij :-)

Kom ik daar afgelopen vrijdag voor hetzelfde rondje. Staat er een meisje en ze gaat even vragen wat de bedoeling is, want ze snapt het niet. Dus in eerste instantie leg ik uit hoe het vorige keer gegaan is (3 buisjes, 1 per keer...) ze vraagt het na, geeft aan het te snappen en prikt vervolgens 3 buisjes vol en plakt daar ook de 3 stickers op. Dus ik vraag nog 'weet je het zeker, want vorige keer....'. Ze wist het zeker. Okee. Dus ik kom voor de 2e ronde. En die vrouw verteld me dat ze mijn buisjes niet kan vinden. Ik leg uit wat er die ochtend gebeurt is en er word een telefoontje naar het laboratorium gepleegd, want nu kloppen de buisjes niet. Al met al, nieuwe stickers, nieuwe buisjes en jawel: 1 buisje prikken. Vrouw boos op haar collega, want zulke fouten mogen niet gemaakt worden. Ik kom voor de 3e keer...vraagt die vrouw (weer een andere hoor) in welke vinger!!!! Dus ik weer mijn verhaaltje van armen en vingers, mij maakt het niet uit...ze kiest dan toch voor een arm. Ze prikt me en blijkbaar gaat er iets verkeerd, want we zitten allebei helemaal onder de bloedspetters! Ik stamel verbaast 'sorry'. Zij zegt dat ik er niets aan kan doen. Maakt allemaal niet uit, geen probleem enzo.

EN IN DIT ZIEKENHUIS MOET MIJN KINDJE GEBOREN WORDEN????? HELP!!!!! Ik heb vriendje laten zweren (net zolang, tot ie het eindelijk kon zonder te lachen) dat wat er ook gebeurt...al vergaat de wereld, al leg ik het loodje, hij ons kindje geen seconde, echt geen seconde, uit zijn oog verliest! Hij vond het eerst een beetje overdreven, maar nu wil hij een armbandje ofzo meenemen en dat gelijk bij de kleine omdoen. Dat als ik eventueel met Frutsel een nachtje moet blijven, we iets herkenbaars hebben. Misschien een beetje gek, maar ik ben niet meer zo gerust nu.

11 januari is er een informatieavond in het ziekenhuis, dus daar gaan we ook heen. Maar eens kritisch kijken hoe en wat. En anders toch maar een plaatsje verder rijden en daar het ziekenhuis opzoeken.

Fijn weekend ladies!