Nou dames, heb even flink wat paniek gevoeld vandaag. Schreef ik een poosje terug nog dat ik bij kramp in mijn buik gokte dat het mijn darmen waren, vandaag was die gedachte ver te zoeken.
Vanmorgen begon het al met kramp in mijn buik. Best wel laag onderin en ik meende de kramp te herkennen. Paniek dus. Heel onzeker steeds naar de wc om te kijken of ik bloed verloor. Mn vriendje gesmst en toen waren we allebei bang ;-)
Tussen de middag even met mijn paps gekletst die wel begreep waarom ik in de stress zat. Lieve paps van mij. Of ik liever met mn mams wilde praten. 'Nee hoor pap, met jou kletsen maakt me ook rustiger, ik moet toch afwachten'. Al met al belde mijn moeder een kwartiertje later nog even terug. Poosje zitten praten en ik uitgelegd dat het heel goed mijn darmen konden zijn, dat ik het niet zeker wist, en dat ik zo zat te stressen waardoor de pijn ook wel eens erger kon worden. Toch werd ik wel wat rustiger erdoor.
Even logisch nadenken: 'normaal' kan ik iedere dag voor een grote boodschap. Nu al dagen niet. Iedere 2 tot 3 dagen een beetje. Is niet zo raar dat mijn buik dus vanzelf een keer zeer gaat doen. Daarbij genomen, ik ben zwanger. De boel zal best af en toe een beetje oprekken, toch?
Conclusie: ik moet nog steeds afwachten. Ik kan panieken tot ik erbij neerval, maar het gaat niet helpen. Ik kan wel de pruimen opeten die mijn vriendje zo lief voor me heeft meegenomen, lauw water drinken (schijnt te helpen), en verder rustig afwachten. Meer kan ik niet doen, toch? Dus voor nu: ik ben zwanger en ik heb last van mijn darmen en last van stress! Gelukkig is de echo nog maar een weekje weg :-)
Fijne avond meiden, veel plezier met het voetbal (voor degene die daar plezier aan beleven)
reacties (0)