Ik word toch meter!

Een tijdje geleden schreef ik mijn blog waar op veel reacties kwamen. Die over het feit dat mijn beste vriendin mij toch niet koos als meter. Ik heb uiteindelijk de moed gevonden om haar er toch mee te confronteren. En enkele dagen later kreeg ik een prachtige echo met 'Wil jij mijn meti zijn?' op. Ze zei me dat ze vreesde dat het me te zwaar zou zijn gezien mijn eigen onvervulde kinderwens. Met het financiele bedoelde ze dat ik zelf al krap bij kas zit en ze niet wou dat ik me in de schulden zou werken om een zo goed mogelijke meter te zijn. Nadat ze hoorde hoeveel het voor me betekende, dat ik me nooit in de schulden zou werken en het me enkel erg fijn leek om er toch voor een kindje te zijn ook al is het niet die van mij, wist ze dat ze de verkeerde beslissing had genomen en verontschuldigde zich. Maar ze altijd geweten heeft dat ik de perfecte meter zou zijn maar ze me dus eigenlijk gewoon wou beschermen. Het was dus één grote misse veronderstelling en na dat we alle misverstanden uit de weg hadden geruimd heb ik haar vergeven.

En natuurlijk heb ik JA gezegd!!!

Dus toch een lichtpuntje in alle problemen in mijn leven, iets om echt naar uit te kijken...