2 slopende weken

In mijn vorige blog vertelde ik jullie al over mijn grootvader. Maandag hebben ze uiteindelijk gezien op de scan dat zijn hersenen te zwaar beschadigd waren om ooit nog wakker te worden. Dus hebben we die namiddag een laatste groet mogen doen en na het ziekensacrament hebben ze de machines uitgezet. In nog geen 15 minuten is het zachtjes ingeslapen, zijn lichaam heeft geen pogingen meer gedaan om nog te vechten. Vanaf toen voelde ik me opgelucht eigenlijk. Want die week dat hij in coma lag was voor mij erg lastig. Zoveel vragen in mijn hoofd: Zal hij in coma blijven? Zal hij wakker worden? Zo ja, hoe zal hij zijn als hij wakker word? Hoe zal mijn grootmoe er op reageren?

Uiteindelijk is hij net geen 89 jaar geworden.

Deze week werd het dus super druk, begrafenis regelen en bij mijn grootmoeder in het ziekenhuis zijn... Maar hij heeft veel zelf geregeld. Alle adressen voor de rouwbrieven had hij zelf op etiketten geschreven, de teksten voor de uitvaart, muziek voor in de kerk... Vrijdag was de begrafenis, een heel gelovige viering maar zo was hij ook. Ik heb er mijn zelfgeschreven tekstje ook voorgelezen. Waar ik veel positieve reacties op gekregen heb.

Maar de laatste 2 weken wegen zo veel door dat ik enkel maar slaap. 's Nachts slaap ik de hele nacht en overdag val ik minstens nog 1 keer in slaap. Ik voel me de hele tijd enorm moe. Morgen gaan we naar de dokter. Het kan komen van mijn fibromyalgie maar dit is echt niet normaal meer :(