Schaterlachen als iets niet mag...

Nou de titel zegt het al....Mats gaat schaterlachen als ik zeg dat iets niet mag.

Op zich wel grappig, en moet me zelf inhouden om ook niet te lachen, want hij moet wel weten dat mama het meent.

Gister ook, dan pakt hij mijn telefoon (wat al niet mag) en deze stopt hij in zijn mond. Ik zeg dan uit je mondje want dat is bah en tegelijkertijd haal ik hem uit zijn mond. Dan begint hij al met lachen en doet het weer. Weer zeg en doe ik hetzelfde, maar nu gaat hij steeds harder lachen. Dit gaat tot 4x toe, en dan wordt mama het beu en pakt hem af. Dan is het huilen, want zijn 'spelletje' is nu klaar. Ik probeer er streng bij te kijken en hopen dat hij het snapt....maar hij denkt dat we spelen denk ik dan.

Maar mama vind dat als mama zegt genoeg is het genoeg...snapt hij nog niet zo denk ik dan, maar moet hij wel leren natuurlijk.

Ook wil hij tijdens het aankleden gaan zitten, maar ik krijg het niet voor elkaar om zittend een luier aan te krijgen en zijn rompertje dicht te maken. Hij moet van mij dan dus blijven liggen tot ik hiermee klaar ben en dan mag hij gaan zitten. Dit gebeurt onder groot protest. Mama houd hem in de houtgreep want het is stoeien met de romper....als ik dit doe gaat hij ook nu weer schaterlachen. Beter dan huilen en ik probeer er dan ook tijdens het aankleden een leuke situatie van te maken. Ik hoop dat hij wel door heeft dat hij dus moet blijven liggen. Hij ziet mijn gezicht dan niet en ik moet dan toch ook wel stiekem lachen omdat hij zo schatert.

Ook vind hij het geweldig als hij in de box zit zich op te trekken aan de spijlen. Als hij eenmaal staat pakt hij zijn speentje en gooit hem buiten de box. Dan gaat hij mama lief aankijken en ik pak zijn speentje....dit doen we een paar keer en dan gooi ik hem terug in box van kijk dat kan mama ook hoor...wat schatert hij dan toch weer.

Zo kan ik nog veel boevenstreken schrijven. Ik probeer streng te blijven als hij gaat schateren als hij iets niet mag. Ik hoop maar dat hij gaat snappen dat dus niet alles een spelletje is, maar wat een kleine uitdager is het toch. Gezicht in de plooi en proberen niet te gaan lachen. Maar ik vind het zo geweldig als hij schatert.

Pffff...valt soms niet mee om consequent te zijn, maar doe mijn best. Gelukkig merkt hij wel als mama echt boos is, want dan gaat hij huilen en krijg ik een dikke knuffel van hem!!!! Maar wat een boefje zeg....lekker schateren als mama zegt dat het niet mag hahahaha.

Dikke kus Diana en Mats xxxx