Lukas thuis
De titel zegt het al, ons mannetje is thuis.
Al wel eventjes zelfs, want toen ik 4 mei mijn blog schreef kregen we daarna te horen dat zijn bili gezakt was en hij die avond weer van de lamp af mocht. Spannend wachtte we af wat er zaterdagochtend voor nieuws zou komen. Helaas liet de mevrouw van het lab even op zich wachten en terwijl we normaal rond half 10/10 uur normaal de uitslag hadden werd hij 5 mei pas op dat tijdstip geprikt. Tijdens het prikken kwam de kinderarts binnen en vertelde dat als de bili gezakt was hij natuurlijk mee mocht....mijn reactie was dat ik dat helemaal niet natuurlijk vond omdat ze hadden aangegeven dat hij minimaal 24 uur stabiel moest zijn zonder lamp. Nu zou hij na goed 17 uur al mee mogen...
Prima, ik mopper verder nergens meer over en ben gaan duimen als een malloot. Intussen kwamen mijn vriend en onze dochter ook binnen op Lukas zijn kamer en toen begon het vooruit kijken van de klok. Na ongeveer 40 minuten kwam de verpleging binnen lopen met een neutraal gezicht...ik waarschuwde mijn vriend al met de boodschap dat de bili gestegen zou zijn.
Ze begon met de woorden; 'ik heb nieuws' nog steeds met een neutraal gezicht. Om daarna al snel te zeggen dat de bili gezakt was, ik heb toen echt wel even gehuild. Op bevrijdingsdag precies 2 weken na zijn opname op de kinderafdeling werden wij bevrijd, bevrijd van het ziekenhuis, bevrijd van spanning en frustratie. Wij mochten eindelijk na 2 weken en een dag onze zoon meenemen naar huis.
Het was allemaal onder voorbehoud. Hij was er nog niet en heeft nog een flinke weg te gaan. Allereerst moest de bili nog een heel eind voor hij echt goed is en door het gemengde bloed kan er bloedarmoede ontstaan.
We mochten dus naar huis op zaterdag en die maandag moesten we weer terug om bloed te laten prikken en voor onderzoek bij de kinderarts, maar eerst...GENIETEN!!!
Die zaterdag en zondag zijn voorbij gevlogen. Opa's en oma's die eindelijk hun kleinzoon vast konden houden. Tantes en ooms die met ons mannetje konden knuffelen. En natuurlijk wij gewoon thuis met zijn vieren, met ons gezin in vol geluk.
Zondagmiddag kwamen de zenuwen....ik wilde echt niet dat hij nu weer terug zou moeten. Sinds zondagmiddag bleef ik ook iedere keer zeggen. Hij ziet wel geler, nu lijkt het wel minder, nee zijn ogen worden geler...hij zal morgen wel moeten blijven. Tegen de tijd dat het maandag was, was ik op van de zenuwen. Wat bleek, zijn bili was ietsje gestegen, maar zo weinig dat de arts hem stabiel vond. Hij mocht weer mee en donderdag weer prikken en dan telefonisch de uitslag. Donderdag bleek de bili gezakt. Niet heel veel, maar gezakt en zonder lamp. Dus gelukkig dat gaat de goede kant uit. Alleen.....
Nu was zijn hb ook gedaald en dat was net een waarde die we niet dalend willen hebben. Lukas heeft nu een ijzerdrankje in de hoop dat het voldoende is om zijn hb wat op te krikken. Hij doet het verder prima. Eet goed, komt bijna altijd zelf als hij honger heeft, is wakker na zijn voedingen. Geen teken dus dat hij suffig is door een laag hb. Morgen moeten we weer laten prikken, alleen nu op hb en niet op de bili. Dan ook weer in de middag telefonisch de uitslag. Weer even spannend dus.
Hij is er nog niet en die hb kan blijven schommelen t/m zijn 3 maanden. Tot die tijd zal het dus (afhankelijk van de snelheid van dalen/stijgen) geregeld geprikt moeten worden voor dat hb. De bili zal misschien ook nog wel wat blijven schommelen, maar ik moet voorzichtig bekennen dat daar mijn zorgen niet meer zo liggen. Dat hb is met een zakje bloed ook snel verholpen als het te laag wordt, maar liever niet natuurlijk.
Het belangrijkste is dat hij lekker thuis is en hopelijk gewoon lekker thuis mag blijven al moet ik daarvoor dagelijks naar het ziekenhuis (al zijn die prikjes ook wel zielig hoor) als hij telkens maar weer mee terug naar huis mag!
reacties (0)