Trots

Ja ja, onze kleine man kan sinds vanmorgen ook voorruit de kamer doorschuiven. En als of dat nog niet genoeg is, hij heeft bewust zijn eerste woordje gezegd. Gisteren dacht ik het al, maar vanavond wist ik het zeker. Tijdens het eten, als zijn mondje leeg is, zegt hij happua. Oftwel hapje. Elke keer als ik hem eten geef zeg ik: nog een hapje? Nou, nu geft hij het zelf aan. Wat ben ik toch trots op mijn kleine man. Af en toe gaat het ineens zo hard. Hij trekt zich goed op, doet dat nog niet aan alles, maar vooral op de bank. Dan kan hij weer lekker naar achteren vallen en ligt hij helemaal in een deuk.

En voor de rest.... tja, het slapen is nog steeds hetzelfde. Maar ik heb wel het idee dat hij het een beetje door krijgt, want het wordt steeds korter en hoef nog maar 1 a 2 keer bij hem te kijken en hem rustig te maken.

Dat was het weer even.

Liefs,

Shy