31 weken weer naar het ziekenhuis

Na een gezellig weekend met onze vrienden uit Landgraaf stond ik gistermorgen enorm misselijk op, iets waar ik mijn hele zwangerschap nog geen last had gehad dus wat ik wel vreemd vond. Eerder het weekend had ik wel wat darmkramp gehad maar ach dat is voor mij niets nieuws.

De week ervoor was ik op verjaardag geweest en bij aankomst bleken er een aantal mensen ziek te zijn in huis, dus had ergens wel de vrees ook ziek te worden, aangezien de weerstand niet echt hoog is wanneer je zwanger bent. We zijn toen ook kort gebleven, maar had niet gedacht dat het mogelijk zo'n uitwerking kon hebben.

Ik ben uiteindelijk gistermorgen nog even terug in bed gekropen en tegen de middag dacht ik dat het wel weer redelijk ging en ben ik in de auto gestapt naar een vriendin, 1 minuut voor aankomst kon ik nog net mijn auto in een pakeervak laten rollen en spuugde ik alles eruit buiten... mja dat was een lekkere aankomst hahah ik voelde me daarna wel wat beter alleen de pijn in de buik werdt er niet minder om, kreeg erge last van harde buiken en de kleine werdt daar ook onrustig van dus dat was een niet zo'n fijne combinatie...

Uiteindelijk lekker weer thuis even in bad gegaan in de hoop dat alles wat rustiger zou worden maar dat werdt het niet echt, aansluitend even met Sjoerd buiten een frisse neus gehaald maar lopen ging maar erg moeizaam, had een vreselijke zere schede en bovenin mijn buik behoorlijke buikpijn.

Sjoerd vond het ondanks dat mijn afspraak vandaag staat toch prettig als ik even de Verloskundige zou bellen. We hadden even wat dingen doorgenomen aan de telefoon en ze besloot langs te komen.

Eerst het hartje luisteren en dat was meteen al niet helemaal goed, de kleine had een hartslag van 180/185 met enorme dippen erin, we besloten even door te gaan met urine nakijken, temperatuur en bloeddruk meten en dan zouden we nog eens luisteren... Bloeddruk was netjes 130/80 wel iets hoger als normaal, temp was rond de 38 graden dus wel verhoging en tsja in de urine weer 2+ bloed en 2+ eiwit dus ze twijfelde geen moment en belde toch het ziekenhuis.

Mijn buik is ook niet enorm gegroeid de afgelopen 3 weken dus ze wilde graag een groeiecho erbij om te kijken of ons mannetje wel goed groeid. Moest ook een tas inpaken voor het geval ik daar moest blijven...

Nou wat een verdriet weer het idee dat ik daar moet blijven zonder mijn grote liefdes Sjoerd en Fedor vond ik helemaal niets, maar ja er is nog een hele grote liefde op komst en dat besefde ik ook wel dus we zijn de tas gaan pakken en gegaan.

Daar aangekomen werdt ik met de rolstoel opgehaald (hoe luxe!) hihi mijn kamer was al klaar zelfs het naambordje hing al aan de deur. Ik mocht op bed gaan liggen en had een vriendelijke vrouwelijke assistent, ze gingen urine afnemen dat was wat minder prettig maar goed wel te snappen wat op die manier is het het schoonste. Ik werdt daarna aan de CTG gelegd en daar zagen we al snel de hardebuiken verschijnen die zich netjes om de 5 minuten aandienden, verontrustend vonden ze dus te zien dat de kleine man het daar zwaar mee had en dat zijn hartslag daardoor behoorlijk zakte, hij werdt er zelf ook niet rustiger van en de kindsbewegingen op het scherm maakte 1 prachtige lange groene streep (normaal zijn dit blokjes). Gaande weg werden we beide rustiger, hij kreeg tussendoor nog 2x de hik dat was enorm grappig te horen. Er werden nog 3 buisjes bloed afgenomen en tussendoor kregen we de groei echo en werdt er even gecheckt of ik geen ontsluiting krijg van de harde buiken en of de lengte van mijn baarmoederhals nog lang genoeg is. Dat was gelukkig allemaal heel netjes, mijn bloed konden zo ook niets in vinden al en mijn urine gaf alleen de 2+ bloed. we hebben heel lang moeten wachten op de uitslag hiervan ivm een spoedkeizersnede. Maar goed dat is dan op dat moment nog belangrijker en gelukkig maar dat je zo snel terecht kan toch. We werden erg goed verzorgd en het ontbrak ons aan niets.

Ons kleine mannetje ligt netjes met zijn hoofdje naar beneden en werdt op een gewicht geschat van rond de 1850 gram, erg netjes allemaal goddank!

Na 3 en half uur CTG mochten we er vanaf (he he) en ze gingen de hartfilm beoordelen. Uiteindelijk om 12 uur s'nachts kwam de dokter met goed nieuws terug, ik heb geen HELPP syndroom en het hartje van de kleine klopte uiteindelijk goed en regelmatig.

De hardebuiken worden dus veroorzaakt door griep (dus toch) dus ik moet echt even rustig aan gaan doen, wel willen ze dat ik alles zeer scherp in de gaten houd anders moeten we gelijk weer terugkomen, maar voor nu is de brand weer even geblust en zijn we lekker in ons eigen bedje beland vannacht.