Wankel evenwicht

Bij iedere geboorte van een kind is het weer zoeken naar een nieuw evenwicht. Telkens ben ik weer van mijn stuk gebracht, het nieuwe kindje brengt onrust. De dagindeling die voorheen zo goed bleek te werken is opeens waardeloos. Want hadden we eerst alleen de schooltijden en het middagslaapje van de (tot dan toe) jongste, nu komen daar opeens de voedingstijden van de nieuwste aanwinst bij. Bovendien is deze lieve kleine meid nog een geheel onbekende, waarbij ik bij de andere drie minimaal twee jaar heb gehad om ze te leren kennen. Inmiddels ben ik aardig op de hoogte van hun behoeftes en ook van hun nukken. Ik denk zelfs een soort van gebuiksaanwijzing voor al mijn kinderen gevonden te hebben. Maar als de jongste spruit gaat huilen zit ik geregeld met de handen in het haar. "Wat bedoeld ze toch, wat wil ze nou?".

Het gevoel wordt geregeld verergert doordat baby's zo hun huildagen kunnen hebben. Dagen waarop je niks anders kan doen dan constant met ze zeulen. Simpel omdat ze niks anders willen dan bij jou zijn. Tsja, en als moeder voel je je super verantwoordelijk voor hun welbehagen, dus je houdt ze overal bij je. Ik ben inmiddels superhandig in alles met één hand doen!

Maar dan.... net als je denkt dit komt nooit meer goed. Het komende jaar he ik geen momentje meer voor mij zelf, dan gebeurt het. Het kindje gaat zichzelf delen van de dag vermaken. Opeens ligt ze aandachtig te kijken naar de babygym en het activiteitenbord in de box heeft ook opeens een functie. Haar voeding blijkt toch een steeds terugkerend ritme te hebben en, misschien wel het allerbelangrijkste, de slaaptijden worden meer voorspelbaar. Heerlijk, eindelijk kan je weer af en toe wat doen. Zelfs het huis schoon maken is een feest. Al heb ik daar normaal een gruwelijke hekel aan. Maar na weken opruimen a la franse slag, is het best lekker weer eindelijk de kamer te heroveren op de zooi.

Wanneer de kleine meid dan ook nog op de momenten dat ze wakker is gul begint te lachen en brabbelen terwijl ze duidelijk contact maakt, dan voel ik mij koning te rijk. Wat heerlijk zo'n klein mensje en wat blijft het een rijkdom vier van die geweldige kids. Zeker als je alles weer een beetje onder controle hebt!