Gipsen!!!!!
Mijn zus en ik zijn drie weken na elkaar jarig. Dit jaar heeft zij mij een gipsen buik en ik haar een etentje kado gegeven. Dit resulteerde afgelopen zaterdag in een gezellig zussenfestijn. Een paar weken eerder had mijn zus al een doos met benodigdheden bij mij bezorgd. Nieuwsgierig als ik ben had ik daar natuurlijk al in gespiekt, de volgende benodigdheden kwam ik tegen; heel veel rollen gips, een grote pot vaseline, een groot stuk beschermfolie en een hele lange beschrijving over hoe de buik vorm te geven.
In de beschrijving stond een duidelijke waarschuwing dat de "assistent" die het gips op de buik zou aanbrengen oude kleding aan zou moeten. Ik dus mijn zus nog maar even gebeld of ze rekening hield met "hobby kledij". Bleek niet het geval, zij dacht zich juist alvast lekker op te dirken voor het etentje achteraf. Ik heb haar toch maar geadviseerd om dat "dirken"te bewaren voor na het gipsen. Ik zelf mocht mij hooguit kleden in bh en onderbroek, waarbij vermeld werd dat dit ondergoed na afloop waarschijnlijk niet meer bruikbaar zou zijn.
Om half 4 stond mijn zus in haar oude kloffie voor de deur. Na een kopje koffie gingen we aan de slag. Als werkruimte hadden we een in de stijgers staande kamer op zolder uitgekozen. Hier kon immers geen blind paard schade aanrichten. De ruimte had echter één klein nadeeltje, de verwarming was nog niet aangelegd. Dit in combinatie met mijn kledingvoorschriften maakte het toch wel een beetje k...k....k0ud. Gelukkig kun je dan altijd nog de ouderwetse deken gebruiken.
Terwijl ik mijn romp, inclusief bh en onderbroek, van een dikke laag vaseline voorzag, knipte mijn zus de rollen gips in stukken (trouwens geheel volgens voorschrift). Terwijl ik glibberde als een aal, wat overigens wel hielp tegen de kou, kon mijn zus aan het beeldhouwen beginnen. Nu moet je weten dat wij beiden vroeger meerdere malen voorzien zijn van steunzolen waarbij de pasvorm ook middels gipsen stroken bepaald werd, dus ergens had het nog wel iets van een stukje jeugdsentiment.
Van te voren hadden we op internet een modelletje bepaald, die mijn zus vakkundig op mijn buik aanbracht. Tijdens het werkproces, waarin ik niet meer bleek te zijn dan een levende mal, bleek de onderste laag gips al te drogen terwijl de bovenste lagen nog werden aangebracht. Hierbij kwam de gipsenbuik los van de buik van vlees en bloed te staan. Hierbij werd een gratis harsbehandeling geleverd, helaas niet met de snelheid die normaal gebruikelijk is bij harssen.
Op het zelfde moment dacht de baby, jippie ruimte en begon lekker onder het gipsenharnas te schoppen, waarbij bij ieder schopje de vlees en bloed buik alsnog zijn gipsen evenbeeld raakte. Een idioot gevoel wat erg op de lachspieren werkte.
Na een 20 minuutjes drogen, waarbij ik als levende mal niks anders kon doen dan een beetje om mij heen kijken (bewegen kan scheuren in het gips opleveren), mocht de gipsenbuik verwijdert worden. En dat...... bleek nog niet zo eenvoudig. Het zal onze onkunde zijn, maar het lukte ons met zijn tweeen simpelweg niet! Net toen ik dacht voortaan als een soort gipsen ridder door het leven verder zou moeten, kregen we de heldere ingeving dat het staande wellicht beter zou gaan. Met behulp van mijn mannetje werd ik uit de stoel gehezen, waarna het inderdaad mogelijk bleek het gipsen harnas te verwijderen. Wat toen reste was toch wel trots! Het buikje is goed gelukt al zeg ik het zelf. Al is het nog lang niet klaar. Nee, het gipsen is slechts het voorwerk. Volgens de beschrijving moet ik het nu gaan bijwerken en schuren, daarna moet het voorbehandeld worden met vier lagen latex en tenslotte wil ik het mozaieken, waarvan ik uit ervaring weet dat dat ook nog wel enige tijd in beslag zal nemen.
Ja mijn zus zorgt wel dat ik profijt heb van haar kado. Tja je moet toch wat als je straks naast je zwangerschapsverlog nog twee maanden ouderschapsverlof hebt. Ik geloof niet dat ik mij zal vervelen. Ik hoop tegen die tijd een foto van het eindresultaat op mijn site te zetten.
reacties (0)