(Het is een tijdje geleden dat ik geschreven heb. Ik heb de binnengekomen blogs en berichten niet gelezen of gereageerd. Sorry hiervoor, en voor de dames die tussendoor nog berichten hebben gestuurd om te vragen hoe het gaat, BEDANKT MEIDEN! )
Ik ben mezelf niet meer. Ik kan niet meer helder nadenken of redeneren. Krijg geen hap door me strot en die grijns niet van mn smoel af geslagen. Sneller dan ik had verwacht ben ik compleet van mijn voeten geveegd. Ja inderdaad, mama is verliefd.
Ik ben iemand tegengekomen die me een gevoel geeft wat ik nog nooit meegemaakt heb. Nog nooit ben ik zo snel, zo zeker van mijn zaak geweest. Nog nooit, heb ik vanaf dag 1 geweten dat ik met iemand oud kon worden. Nog nooit heeft iemand zo snel, zo ongelofelijk veel in mij los gemaakt. Nog nooit heb ik zo sterk het gevoel gehad, dat dat gevoel ook echt beantwoord werd.
Doodsbang was ik. Want ja, dat gevoel van mij heb ik niet echt bepaald kunnen vertrouwen. Hij is pas net uit elkaar met een meid waar hij 5 jaar mee is samen geweest. En de mensen die mij kennen, die weten hoe goed ik met exen overweg kan. Het leek namelijk een gewoonte te worden dat al mijn vriendjes de onbedwingbare dwang kregen terug naar het lijf van hun ex. Great. En wie ben ik om nu te denken dat het deze keer anders moet zijn?
Wie ben ik om te denken dat deze vent mij niet verlaat? Of om te denken dat deze vent wel eerlijk is tegen mij? Want liegen doen ze toch allemaal? Ik weet niet beter dan dat. Waarom zou hij mij niet na een paar maanden spuugzat worden. Agressief worden. Gemeen worden.
En laten we eerlijk zijn. Ik ken hem nog geen 3 weken. Dus wat weet ik nou eigenlijk van hem?
Ik vond troost in het feit dat hij zonder schaamte me aan iedereen die in de buurt kwam liet zien. Juist ja, ik zat na hem een week te kennen, naast hem op de verjaardag van zijn moeder. Maargoed, wie weet zitten hun ook allemaal in het complot? Net als de laatste keer. Ik sta nergens meer van te kijken.
Maar dan loopt hij de kamer in en pakt me vast. En dan wals ik als een omhooggevallen verliefde klote puber over een stel roze wolken heen. Dan valt de wereld om me heen weg, en wil ik dat het moment nooit meer ophoud. Tijdsbesef, heb ik niet meer. Het lijkt of ik hem al heel lang ken. Ik heb nog nooit zo mezelf kunnen zijn bij iemand (en al helemaal niet zo snel). Alles waar ik de afgelopen 2 jaar voor ben afgestraft, word ik nu voor geprezen.
Hij zegt me mooi te vinden, alles aan mij. Hij zegt me bij zich te willen hebben, voor altijd. Hij zegt zijn leven te willen delen, met mij, mijn zoon en de eventuele andere kinderen die wij ooit zouden kunnen krijgen. Hij zegt me te missen als ik niet bij hem ben. Hij zegt nog nooit zo snel, zo sterk iets voor iemand gevoeld te hebben als voor mij. En ik lijk hem nog te geloven ook. Hoe bizar is dat.
Iedereen heeft er een mening over. Iedereen heeft wel wat te zeggen. Hoe naief we zijn, dat we te snel gaan. Over het leeftijds verschil (20, 32). Over dat ik al een kind heb. De afstand (Eindhoven, Gouda). Maar niemand voelt wat ik voel. Ik weet niks met zekerheid, en als hij de zoveelste klootzak is, sla ik mezelf voor me kop van schaamte. Dan ga ik kapot eraan. Maar het moet gewoon zo zijn. Het kan niet anders. Ik wil niet terug naar mijn oude leven. Als hij mij ook zou verlaten, zou ik me nog eenzamer voelen, dan voor ik hem kende.
Mijn (intussen steeds minder) nuchtere geest probeert me uit alle macht met beide benen op de grond te houden. Een oplossing te bedenken, en mijn baan en woning die ik 21 dec krijg, aan te houden. Hoe ik dat ga doen? Geen idee. En ik word al beroerd eraan te denken. Totdat ik mijn huis krijg, logeer ik nog even bij hem, maar het idee dat ik straks weer weg moet maakt me gewoon ziek. Ik heb dit nog nooit mee gemaakt....
Hoe ik het precies ga doen? Dat weet ik nog niet. Maar ik zou een debiel zijn, om hem te laten gaan.
Ik ben in de war. Heel erg in de war. De aankomende tijd wil ik even gebruiken, om rustig na te denken over hoe we dit gaan oplossen.
Maar goed, dat wou ik iedereen even laten weten! haha
Moeders is verliefd, zwaar in de ellende en de problemen, maar ondanks dat, ziels gelukkig met mijn 2 mannen.
X
reacties (0)