Terug bij mijn ex?!
Elke keer als ik denk dat dit verhaal niet raarder kan lopen, loopt het raarder.
Jullie lezen het goed. Ik zit nu op de bank in het huis van Jayden's vader. Het huis wat ook mijn huis was. Het huis waar we Jayden hebben gemaakt en gekregen. Het huis waar ik dacht dat mijn gezin groot zou worden.
Ik zie jullie al denken.. HEA?!!
Nou het bleek dat mijn ex ook niet naar die kamer was gaan kijken. Het was in een soort van studentenhuis ofzo, moeilijk te beschrijven. Met allemaal van die polen erin. Trappenhuis heel donker, je kon niks zien en die treden waren heel klein. Ik zou dan een heel klein kamertje hebben met Jayden 2 verdiepingen hoger dan het douchehokje, en de keuken. Het was er smerig, en gewoon niet veilig om met Jayden daar te zitten. Ik begon ter plekke te janken toen ik dat hok inliep. Ik zag aan mijn ex ook dat hij zich hier niet op had voorbereid. Hij hing ook gelijk met jan en alleman aan de telefoon of niemand iets anders wist maar helaas. De klok tikte. Ik moet om 7 uur vanavond de sleutel inleveren. Mijn spullen lagen al in de auto. En de enige plek die we nog konden bedenken was hier. In ''ons'' huis. Tranen lopen me over de wangen omdat ik nu een trap in de realiteit krijg. Ik word zo hard geconfronteerd met wat ik kwijt was, ik heb dit huis met opzet ontweken. Mijn foto's staan nog steeds in de vitrine kast. Mijn cremetjes en onzin liggen nog steeds in de badkamer kast. Ik zit nu op de bank waar ik een jaar geleden, hoogzwanger blogjes aan het schrijven was.
Hij zal hier niet komen zolang ik hier zit. Zodat ik gewoon mijn rust heb. Ik hoef geen huur of andere vaste lasten te betalen dus dat scheelt ook. Praktisch gezien had ik het in mijn situatie niet beter kunnen treffen voor Jayden. Maar emotioneel gezien is dit de hardste trap die ik gekregen heb.
Ik hou jullie op de hoogte dames...
X
reacties (0)