Jayden`s eerste papa weekend

Nou het was na vorige week even afwachten. Maar hij is echt Jayden komen halen. En wa heb ik mij er op verkeken.

Ik stond 's morgens op om zijn tasje in te pakken. En toen de eerste luiers erin gingen begonnen de tranen. Ik ben niet meer opgehouden met huilen tot ver na dat hij al weg was.
Zijn vader heeft me wel echt positief verbaasd gelukkig.

Ten eerste hij was op tijd. En toen hij zag hoe moeilijk ik het er mee had gaf hij me alle tijd om Jayden gedag te zeggen. (Hij heeft nog een uur op de bank zitten wachten). Hij wilde me troosten door dingen te zeggen als dat ik kon bellen wanneer ik wou, en als ik het echt niet meer vol hield, dat hij Jayden thuis zou brengen.
Hij beloofde te bellen als hij een vraag had of iets niet snapte en stelde voor dat hij zelfs thuis mocht slapen. Nou dat heb ik natuurlijk niet gedaan, want dan kan ik een keer een avond weg, laat ik Jayden thuis slapen. En hij wel uitgaan zeker! Daarbij moest ik 's morgens dan WEER door de hel van het afscheid nemen. Neee dat was goed bedoeld, maar geen goed plan.

Maar toen hij kwam dat hij de laptop ook terug moest hebben had ik het helemaal niet meer (hoe triest is dat?!). ik huilde over hoe alleen ik ben en dat ik niks kan doen en dat ik gek word. Ik schreeuwde dat ik nooit aan kinderen had moeten beginnen omdat ik deze pijn echt niet aankan. Schrok hij beetje van. Dus gaf hij mij geld (!!) zo dat ik wat leuks kon gaan doen. Geld voor de huur heb ik ook gehad, en ook nog eens mijn boodschappen geld (het dubbele wat ik normaal krijg, en nog eens geld om voor Jayden speelgoed te halen.
Wat een verademing. Ik had het zo hard nodig allemaal.. Ik ben de deur uit gegaan, ben gaan stappen en heb een geweldige avond gehad. Volgende ochtend stond mijn zus voor de deur met wie ik ook een super dag heb gehad. Ze bracht me wel verschrikkelijk nieuws, maar daar kom ik een andere keer op terug.

En toen kwam Jayden thuis. Hij had helemaal verteld wat ze hadden gedaan en hoe Jayden het deed. Dus het was goed. Ik heb zelfs nog even goed met hem kunnen praten. Hij heeft opgebiecht dat hij een ander heeft leren kennen en leuk vind, maar beweert nog niet zeker te weten of hij hara wel zijn vriendin kan maken om bepaalde begrijpelijke redenen. Daarbij zegt hij mij nog te veel te missen en dat hij niet weet of dat hij haar echt leuk vind of om maar gewoon aan te kloten zodat hij sneller over mij heen is... nou we zien wel. Ik vind het best. Hij doet maar. Als hij maar gelukkig is dan kan ik ook verder met me leven..

nou maar kijken hoelang dit goed gaat? Over 2 weken proberen we het weer!