2jaar samen + Zandvoort

Gisteren waren m. en ik 2 jaartjes samen alweer. Wie had dat gedacht, met horten en stoten hebben we het gehaald. Op naar de volgende 2? Dat merken we dan wel weer.

Maar we hebben het toch enigszins proberen te vieren door lekker een dagje naar het strand te gaan! We hebben een vriend van hem mee genomen, zodat die af en toe bij Jayden kon blijven zitten, en wij konden wandelen. En het was heeerlijk. Heb echt even kunnen ontspannen en uitwaaien! En het was ook wel goed voor ons geweest om wat tijd samen te hebben. Maarrrrr:

Onderweg, net voorbij Best (wij komen uit eindhoven) ging mijn telefoon. Zijn zusje. Wat ik ging doen. Dus ik vertelde dat we naar het strand gingen. "Ik wil ook mee".... Zucht.. Dat gaat niet want we zijn al onderweg, andere keer. "Met wie zijn jullie dan".. Alleen met Bob. "Waarom is Bob mee dan?" Ik voel me net 14 dat ik me voor alles moet verantwoorden. In hemelsnaam zeg.. Maargoed '' bob is mee zodat hij even bij Jay kan zitten en maarten en ik eindelijk even alleen kunnen zijn" .. oke dat snapte ze dan nog wel. Wat ga jij dan doen, vroeg ik geintreseert. "NIKS HE" ookeeeeeeee dan niet. Ik heb opgehangen, wou geen ruzie.

MAAR WAT DENK JE
Heeft ze een vriend van haar gestrikt (goeie vriend van Maarten) en een paar uur later staan zij met die jongen en nog een vriendinnetje van haar bij ons op het strand. Great. Iemand snapt geen hints. (of duidelijke letterlijke zinnen, maargoed whats the difference) Begrijp me niet verkeerd. Elke andere dag had ik het leuk gevonden. Maar gisteren niet.

Ik wou de sfeer niet verpesten, dus ben met maarten gaan wandelen. Wat was dat FIJN. Heb wel gelijk verteld dat ik er toch echt van baalde hoor dat ze er zo stonden. Zijn we 2 jaar samen en hebben een excuus om even samen te zijn, hangt heel de menigte bij ons. Hij was het er mee eens, en vond het ook niet leuk dat ze waren gekomen. Maar tegen de tijd dat wij terugkwamen van wandelen was het al half 8 en was ons parkeer kaartje afgelopen. Dus hebben we onze spullen gepakt en zijn we vertrokken. Zonder hun.

Dag in dag uit sta ik te poetsen, te voeden, te werken, te verschonen, te troosten, te lachen, te spelen, te zorgen, te stressen, te NOEM MAAR OP! En dan kunnen ze niet even snappen dat ik het leuk had gevonden om even wat leuks te gaan doen zonder 7 man om me heen. Terwijl ik het nog van te voren had gezegd ook.

Ach ja, je hebt ze niet voor het kiezen he?