Alle mannen terug naar mars!

Totaal in tegenstrijd met mijn vorige blog van gisteren, zit ik hier als een bezetene op het toetsenbord te rammen. Maar hey, ik ben zwanger, dus hoe positief ik normaal gesproken ook ben en blijf, zelfs ik heb het recht om af en toe heel erg boos of gefrustreerd te zijn en daar de hormonen maar de schuld van te geven.

Dus deze blog is even bedoeld om mijn gal te spugen over de partner, de man, de vriend en de vent. Mijn vent wel te verstaan. Mijn vent, die denkt dat de was zichzelf in de machine stopt, er vervolgens zelf uit klimt om zichzelf een dag op te hangen en vervolgens yoga gaat doen zodat hij netjes opgevouwen op de plek ligt waar hij 2 dagen eerder lag. Mijn vent, die denkt dat het kippetje zelf de supermarkt uit wandelt om bij ons in de vriezer te kruipen en dan wacht totdat wij hem nodig hebben, er op tijd weer uitklimt en zelf in de pan gaat liggen sudderen om te zorgen dat mijn vent geen honger lijd. Mijn vent, die denkt dat het stof onder het bed vanzelf wegkruipt en zijn weg naar de stofzuiger vind, om lekker knus bij de haren en andere vieze zooi die daar in hoort te liggen, plaats te nemen. Mijn vent, die vervolgens mij de schuld geeft als hij erachter komt dat de was, de kip en het stof in staking zijn op het moment dat ik naar mijn werk ben!?

Hij, die denkt dat ik mijn zwangerschap als excuus gebruik, om niet op mn knieen onder het bed te klimmen om daar te stofzuigen, en vervolgens nog even met de stofzuiger op mijn rug alle hoekjes van de trap meeneem. ( IK KAN ER NIET MEER BIJHIIJJJ ). Hij, die denkt dat ik mijn zwangerschap als excuus gebruik, om niet ZIJN kleding van de grond te rapen op het moment dat hij het laat vallen. ( ALS IK DIE MORGEN OM 5 UUR MIJN BED BEN UITGEKOMEN OM OM 7UUR OP MIJN WERK TE ZIJN! ) Hij, die denkt dat ik mijn zwangerschap als excuus gebruik om boos op hem te worden als hij met een slok op 140km/pu over een weg sjeest waar je maar 80 mag, en vind dat ik me maar met mijn eigen zaken moet bemoeien, om vervolgens thuis nog bozer te worden omdat hij denkt dat ik de baby beschadig als ik te snel op mijn zij draai in bed!

Soms heb ik het gevoel dat ik er alleen voor sta. De opmerking dat hij het kind niet aanraakt als ik net bevallen ben voor dat hij gewassen is, omdat hij bang is dat het stinkt, doet pijn. Net als zoveel andere opmerkingen. Ik weet dat hij niet weet hoe hij moet reageren en dat dit ook nieuw voor hem is, MAAR KOM OP! Ik probeer hem zoveel mogelijk bij de zwangerschap te betrekken, maar hij wuift het gewoon af. Hij kan niet wachten tot de kleine er is, maar de hele zwangerschap lijk ik alleen te moeten doen omdat het in mijn lichaam gebeurd.

Oh wat ben ik boos nou. Ik heb geen zin om alles te moeten uitleggen. Ik vind het ook niet leuk, dat ik na een hele dag werken geen fut meer heb om het hele huis te schrobben en er vervolgens commentaar over te krijgen. Ik zou ook wel eens een avondje gezellig mee met vrienden weg willen, zonder dat ik na 2 uurtjes praktisch omval van vermoeidheid, en echt naar huis moet. Stoppen met roken is moeilijk voor mij. De hele dag honger hebben en verslappen als ik niet om de 2 uur eet vind ik ook niet leuk. Dat ik uit mijn kleren scheur en mijn weegschaal me uitlegt is balen. En ik ben er kapot van dat ik helemaal geen contact meer heb met mijn familie. Het is niet altijd makkelijk om te blijven lachen als iedereen allemaal vooroordelen over me heeft.

Ik ben heel blij dat mijn zwangerschap zo meevalt, omdat ik niet weet hoe het tussen ons zou gaan als het anders was geweest. Ik heb een hele lieve vriend. Hij snapt het gewoon niet. Hij begrijpt niet wat er met een vrouw gebeurt op het moment dat ze een kind draagt. En ik krijg het er ook niet in bij hem. Wat ik ook doe. Hij doet heel veel voor mij, en ook voor de baby, dat ga ik niet ontkennen. En ik zou hem nu echt voor niks willen ruilen. Maar ik ben moe, gestressed gefrustreerd en heel erg hormonaal. En dat is allemaal zijn schuld!

En daarom vind in dat we alle mannen op de boot terug naar mars moeten sturen! Tenminste net zolang tot de baby er is haha

(toch fijn zo, je hart luchten haha)