Tel je zegeningen

Tijdens mijn gehele zwangerschap heb ik heel internet afgezocht naar informatie, en verhalen van andere zwangeren. Al mijn collega's vrienden en familie gevraagd naar hun ervaringen en natuurlijk de ervaring delen die ik met mijn mede zwangere heb.

Ik blijf gruwelijke horror verhalen horen. Vrouwen die ziek en misselijk zijn, bekken-instabiliteit, zwangerschaps-vergiftiging, te hoge of lage bloed-druk, babys die niet laten zien of ze jongens of meisjes zijn op de echo door hun beentjes stijf tegen elkaar te houden, prenatale depressies, 72uur durende bevallingen, of juist maar 2 uur durende zodat ze het ziekenhuis niet halen, uitscheuren, infecties, inknippen, of andere levensbedreigende-situaties, die er voor zorgen dat je niet meer op een natuurlijke manier mag bevallen, omdat het anders je eigen leven en dat van je kind in gevaar brengt.

Er is altijd wat, en wat wil je. Het is ook een ongelofelijk zware tijd. Zowel fysiek als mentaal heeft een vrouw veel te vorduren vanaf dag 1 van de zwangerschap.

En dan denk ik aan hoe goed ik het heb. Ik ben niet ziek geweest, niet hoeven overgeven. Ik ben niet depressief, maar gelukkig. Ik heb mijn vriend nog, die dit kind liever wil dan wat dan ook, mijn kindje groeit goed en liet zich gewoon lekker zien op de echo. Mijn bloeddruk is perfect, evenals mijn suikerspiegel. Mijn kindje groeit keurig op schema, en is precies op tijd aan het indalen. Nog niet eens geboren, en nu al een voorbeeld-baby! Hij laat goed weten dat hij aanwezig is, zonder mij bont en blauw te schoppen. Mijn placenta zit op zijn plek en mijn bekken ook. Geen complicaties of moeilijkheden. Niks te vroeg, te laat, te snel of te langzaam. A-l-l-e-s gaat goed. Ja, ik ben moe, want het einde nadert. En als ik te lang sta, voel ik het in mijn rug, maar er is niets wat ik niet aankan! Ik mag niet klagen, want ik heb de beste zwangerschap die iemand zich kan bedenken.

En dat neem ik niet voor lief. Ik dank God op mijn blote knieen, voor alle zegeningen die ik heb. Ik dank God voor een gezonde zoon die ik over bijna 7 weken op de wereld mag zetten. Ik dank God voor mijn vriend, die (hoe moeilijk de start ook was) mij steunt, helpt en voor me klaar staat, ook al begrijpt hij soms niet hoe en waarom ik doe wat ik doe, maar hij accepteert mij voor wie ik ben. (20 kilo zwaarder, and counting!, of niet!) Ik dank God voor de baan waar ik het super naar mijn zin heb, de leuke collega's, wat me absoluut helpt om door te werken. Ik dank God voor de super mooie kinderkamer die klaar staan voor onze jongen.
En zo voor nog tig andere dingen. En dat mag iedereen weten..

Een hele fijne Zondag toegewenst aan iedereen, en dat ook jullie mogen inzien hoe gezegend wij eigenlijk allemaal zijn. En voor diegene die het wel moeilijk en zwaar hebben tijdens de zwangerschap, heel veel sterkte en succes, en ook voor jullie natuurlijk: Gods zegen!