Vandaag moet het gebeuren

Nee nee, niets aan het handje.

Maar vandaag is het de 20e. De dag vóór de 21e (ja ja, dement als ik ben, snap zelfs ik dat nog).

Morgen, de 21e maart, is mijn vader jarig. En net als dat mijn dochter naar mijn (overleden) moeder is vernoemd, zo zal mijn zoon naar mijn vader vernoemd worden. De vader, waarmee mijn band de afgelopen jaren zoveel sterker is geworden. De vader waar ik steeds weer, nóg meer, van ben gaan houden. De nog altijd nukkige, norse, botte oude man, die eigenlijk simpelweg niet weet hoe hij zijn emoties moet uiten.

Morgen.

Bij de vaststelling van de naam van onze kleine man, hebben we werkelijk geen seconde stilgestaan bij het feit dat mijn vaders verjaardag ákelig dicht bij de uitgerekende datum zou liggen. Dat besef kwam pas enkele maanden later. Toeval?

Ik weet dat het te mooi zou zijn om waar te zijn. En uiteraard weet ik, dat het waarschijnlijk niet gaat gebeuren. Maar wat zóu het fantastisch zijn, als de kleine, net als zijn opa, geboren zou worden op 21 maart...
Dat zou inhouden, dat de weeen vandaag zouden moeten beginnen.

Ik vrees dat dat hem niet gaat worden... helaas.