150 bpm

Afgelopen woensdag was een drukke dag, eerst op kraambezoek bij mijn vriendin die na een angstige week ziekenhuis eindelijk thuis zijn met de kersverse dochter. Natuurlijkwas dat helemaal gezellig. Toen aansluitend naar de vk, met een cadeautje van vriendin voor de vk ter afsluiting in de tas.
Daar hebben we het hartje voor het eerst gehoord. Het geluid was luid en net een hardcore plaat van neophyte. Kortom helemaal goed.

Donderdagavond hadden we vervolgens een pretecho, pa en ma gingen mee. De bedoeling was het geslacht te bepalen, maar die kleine druif is al even eigenwijs als de ouders en bleef met de benen over elkaar zitten, na drie keer omdraaien en een paar keer springen kregen we dan toch beeld. Een duidelijk fallussymbool, dus een zoon! Natuurlijk hadden we wel al een meisjesnaam, maar geen jongensnaam, dus moeten we daarin toch aan de bak. Maar het gaat helemaal goed komen, het wordt nu ook steeds echter allemaal. De pens, het gevoel en de steeds duidelijker plaatjes bij de echo helpen daar wel bij mee.