Babynieuws.

Salut! Salut!

Even de stand van zaken voor ik weer even boom hakkend met een bak ijs jullie letters zal lezen. Vrijdag ontvang ik de allereerste druk van mijn boek! Ik kan het nog steeds niet geloven, eindelijk is het dan zover. Het lijkt nog steeds een bubbel mijlenver weg maar hij is toch echt bijna tastbar, ruikbaar, verkoopbaar! Hallelujah! Het waren hectische, liefdevolle maanden. In een notendop:

Adam heeft de respectabele leeftijd van 5 maanden alweer een tijdje bereikt. Wat hij het liefst doet is nog steeds NIET doorslapen. De hele dag aan mama hangen; dat dragen is wel leuk en aardig; maar soms ook vreselijk onhandig en beperkt. Ik mag met trots zeggen dat hij nog steeds borstvoeding krijgt en zijn rapley wortel al op hem ligt te wachten. Ha-ha-hippie! Overdag slaapt hij ook niet tot amper en zijn levensmotto is tot nu toe duidelijk: 'life is my playground, so I am never bored.' Ritme kent hij niet, elke dag is anders met deze meneer.

Ik moest wel weer even wennen aan het baby begrip, maar deze is zo lief. Al reikt de spuitpoep midden in de nacht tot aan zijn nek, kotst hij mijn nieuwe jurk standaard onder, komt hij nog een paar keer huilend in de nacht; terwijl ik eindelijk weer de slaap kan vatten van de laatste voeding. Fuck my life. Maar ach, hij is zo`n gepoleist standbeeld; met kuiltjes in zijn wangen als hij lacht en zijn wilde coupe. 

Elias is de onschuld zelf, én ik zie nu al zo`n verschil. Zoals ik al eerder zei: De dromer en de rebel. Aan Adam krijg ik een handvol, ik zie het aan zijn guitige ogen, stiekeme grijnsjes en zijn driftige 'laat sophie de giraffe niet vallen of ik krijs de wereld tot een einde' -gezichtje. 

Het hebben van twee zoons rijker dan ik mij ooit kon inbeelden. Wat een eeuwig geluk! 

Tot héél héél snel!

De jongens: