Bah, koffie!

Vorige week bestond mijn week voornamlijk uit slapen. En gekke fouten maken. Het kopje koffie op maandagmorgen kon ik niet wegkrijgen en mijn borsten voelden alsof er met een ballonpomp extra volume in was geblazen. Maar ja, vrijdag was pas mijn NOD en de test donderdag was negatief. En ik had al vaker gedacht dat het raak was, maar dan was het niet zo. Dus ik durf wat dat betreft niet zo goed meer op mijn lichaam te vertrouwen.

Vrijdag kon ik het niet opbrengen om te gaan werken. Ik dacht, als ik nu ongesteld word, wil ik thuis zijn. In mijn veilige coconnetje. Wel ook de halve dag geslapen, dus heel productief was ik toch niet geweest.

En toen werd ik vrijdag niet ongesteld en was ik zomaar een dag overtijd. Oh My God! Het zal toch niet?

De test zaterdagochtend was negatief. Zaterdagmiddag zag ik heel erg tegen het licht houdend een heel licht roze streepje. Zondagochtend was het streepje al iets donkerder (iets), maar nog niet overtuigend. De testen waren helaas op, dus ik kon niet anders dan wachten. Nog steeds niet ongesteld.

Dus ik op maandagochtend eerst langs de Etos. Dicht, want maandagochtend. Kruidvat zelfde verhaal. Gelukkig was de Albert Heijn wel open. Dat die alleen maar de dure testen hebben, kon me op dat moment niet zo heel veel meer schelen.

En daar - in de wc op de 2e verdieping van het gebouw waar ik werk - verscheen de streep waar ik (eigenlijk al bijna 41 jaar) op wachtte. Een streep die zegt: u bent zwanger!

Ik kan het al iets meer geloven. Als ik zeg tegen mijn beste vriendin dat ik vier weken zwanger ben, voelt het alsof ik over iemand anders praat. Als ik met de Moeders voor Moeders mevrouw een afspraak maak voor de intake voelt het al een beetje meer mijn eigen verhaal.

Want het is echt zo. Ik ben vier weken zwanger en het is nog heel pril en er kan nog genoeg mis gaan (dat zullen genoeg vrouwen hier kunnen beamen). Maar nu gaat het goed. Ik ben zwanger! Zwanger! En ik ga er zo ontzettend van genieten!