R19en20mnd

Lieve Nonin,

Een blog speciaal voor jou, om weer eens even wat tijd in te halen. Jij ontwikkelt je echt geweldig, het is ook niet dat er niets te schrijven viel, het gaat thuis alleen wat moeizaam op moment. Er gebeurt op dit moment zoveel thuis, en er is ook zoveel gebeurd, dat de blog voor jou er helaas bij in is geschoten. 

Je bent ondertussen een heerlijke dreumes geworden, van al bijna weer 21 maanden.
Je hebt heel veel plezier op het kinderdagverblijf, je kunt je daar goed staande houden. Je bent laatst eens een keer gebeten, de tanden hebben nog lang in je schouder gestaan, maar je leert daar snel van en roept nu WEG!!! of begint keihard te gillen als je iets niet wil (dit is overigens niet altijd heel handig of noodzakelijk hoor...)
Je vertelt de leidsters verder wel wat je wil, of wat je niet wilt. Je speelt, eet en slaapt er prima. Soms moeten ze je wel even toespreken, maar als jij maar je draak en je bees (speen) hebt, is alles goed. Gelukkig is het ook weer steeds mooier weer en tref je je grote broer steeds vaker bij het buiten spelen, zodat je hem niet al te erg hoeft te missen. Vaak als ik jullie kom halen, ben jij de eerste die mij ziet. Als in een soap lijkt het beeld op slomotion te worden gezet en kom je op me af gerend, met je armpjes wijdt open: 'Mamaaaaaaaa!!!!'. Ik zak door mijn knieen en je vliegt me in de armen waarna ik je heel hoog de lucht in til. Ik mag je dan ook niet meer los laten. De leidsters hebben altijd vrolijke en positieve verhalen over je, verhalen over een grappige Ronin. Over een Ronin zoals ik hem ken. Ze hebben je ook daar op de creche door, je bent een echte clown. Bij ouders die hun kindjes komen halen voer je hele toneelvoorstellingen op. Zodra als er een ouder langs je heen komt gelopen om dochter- of zoonlief te halen, laat jij je op de grond vallen en roept: 'Aauu! Pijn! Voet!'. Verschrikt blijven ouders staan kijken en waarschuwen een leidster dat je pijn hebt aan je voet, maar als er dan een leidster komt kijken is er niets aan de hand. Haha.
Het liefste ga je naar Kyrans groep. Elke ochtend vraag je 'boven?'. En dat betekent niet 'naar boven'. Alle groepen zijn gewoon op de begane grond. Nee je bedoelt de groep van Kyran. Elke vrijdag spelen jullie daar samen en er is een heel leuk huisje met een glijbaan en daar kan je dus ... naar boven. Als ik dan zeg dat je naar je eigen groep mag, vind je dat eigenlijk niet zo leuk en kan het afscheid daarom soms wat stug zijn. Maar als ik eerst jou weg breng, daarna Kyran en op de terugweg nog even bij jou om het hoekje spiek, zie ik jou al heerlijk vrolijk spelen. En als je mij ook ziet, zwaai je me enthousiast uit. Doeiii mama!!

Zoals je in het voorgaande stuk al hebt kunnen lezen zijn er steeds meer woordjes die je kent en kunt gebruiken. Ik vond een paar maanden geleden al dat het heel erg rap ging. Je kent veel woorden, weet ze op de juiste manier en moment te gebruiken en er vormen zich nu steeds vaker al zinnetjes van twee of zelfs drie woorden. Sommige woorden zijn nog echt niet foutloos hoor. Zo zeg je heeejkopter (helikopter), looloolaa (chocola), vahwagen (vrachtwagen), kap-op (die kant op).
Van de week had ik nieuwe blauwe schoenen aan. Jij: Oooo!! Praggig! (prachtig!) Blauw! Wat zeg je? Blauw!
Visje visje kan je helemaal zingen en op Olifantje in het bos doe je ook je uiterste best (naast natuurlijjk Bob de Bouwer, Nijntje etc). We zingen voor het eten en drinken gaan 'Smakelijk eten, Smakelijk drinken' en jij doet luid mee. Je geniet daar heel erg van.
Je kunt alles aan je lichaam aanwijzen en benoemen. Ogen, oren haartjes, tong, mond, neus, buik, hand, vingers. Erg leuk om te zien, ook om te zien dat jij dat soort dingen graag wilt leren.
Toen ik je een paar weken geleden tussen de middag naar bed bracht liep je de trap op, zo naar Kyrans kamer, kroop op zijn bed, hoofd op zijn kussen en ging liggen. 'Slapen!' riep je. Wil je in Kyrans bed slapen? Vroeg ik. 'Ja!'. Zal ik je slaapzak even halen dan? 'Ja!'. En daar sliep je. Wel zeker drie uur lang.
Wat ook wel grappig is, je kent onze namen, die van je broer en die van jezelf. Als we dan iemand aanwijzen en vragen hoe die dan heet, noem je zijn naam. Wie is dat? Kyjan! bijvoorbeeld. Maar als we dan vragen hoe jij heet zeg je: Kyjan! Neee!! zeggen wij dan, je begint te lachen. Hoe heet jij? ik! zeg je dan. Uiteindelijk, als we geluk hebben zeg je: Nonin!
Verder maak je ons heel erg goed duidelijk wat je wil: schone luier. Poep! of: Plassen! Kijken. Doet ut niet. Visie aan doen mama. Broodje. Dosh (dorst). Beker! Drinken! Open maken. Kleien. Tractor. Fietsen! Kyjan huilen! Kyjan au! Kyjan drietig mama!

Ja je bent een lieverd, en hebt alles goed in de gaten. Kyran heeft pijn en is verdrietig. Je hebt hem laatst ook zo mooi kunnen troosten. Mama, Kyjan drietig. Ga hem maar troosten zei ik tegen je. Je ging naast hem zitten en wreef hem over zijn arm. En zo werd Kyran langzaam weer rustig. Dan sta ik echt met tranen op mijn wangen naar jullie tweetjes te kijken hoor. Jullie kunnen elkaar het leven behoorlijk zuur maken. Speelgoed afpakken is jullie allebei niet vreemd. De ander een duw of een tik geven ook niet. En jij kan daar ook aardig wat van Ronin!! maar als het puntje bij paaltje komt zijn jullie echt broers door dik en dun en zijn jullie er voor elkaar. Je hebt ook best wel een belangrijke rol in ons gezin. Er is best wat verdriet en moeheid op moment. Jij bent echt de lolbroek, de grappenmaker, de gene die de sfeer kan maken, het huis kan doen ontdooien. Met je mooie bruine ogen, en je bos bruine haartjes. Je danst, doet gek en verzint aparte dingen om te ontdekken wat er zal gaan gebeuren. Wat gebeurt er als je een lego autootje van Kyran de trap af duwt? Ooo mama!! Stuk! ... Wat gebeurt er als je je beker ondersteboven houdt? OOoo mama! Nat! Wat gebeurt er als je een bellenblaas als een lolly aflikt? Ooo mama!! Vies!

Je gaat al aardig rap richting de twee. En wat doe je bij twee? Ik zeg nee! Je kunt echt als een dramaqueen midden in een winkel op je buik gaan liggen gillen als je iets niet krijgt, of we een andere kant op gaan dan ji wilj. Ik sta er dan altijd maar een beetje bij te kijken. Echt veel indruk maak je er niet mee. Ik til je op en vrolijk gaan we dan ook weer verder. Als je zelf iets te eten uit de kast hebt gehaald en dat mag niet van mij, dan kan je echt boos worden en met je hoofd tegen de kastjes slaan. Of als ik zeg dat er niet met de buitendeur wordt gespeeld, dat hij open blijft staan, dan kan jij gerust met je blote voetjes tegen het muurtje aan schoppen. Het doet je allemaal niks. Mij doet het wel wat, ik moet zien hoe ik hier mee om ga, ik probeer het maar wat te negeren.

Vorige maand zijn we op vakantie geweest. Je lijkt weinig last te hebben van een andere omgeving. Je was wel het weekend er voor al ziek geworden. Erg hoge koorts. Je kreeg wat uitslag, maar dat kon ook goed warmte uitslag zijn. Maar al gauw ging het over in duidelijke bultjes, een soort uitslag, anders dan warmte uitslag. Stiekem hoopte ik dat het een kinderziekte zou zijn, dan konden we die afstrepen, want volgens mij heb jij er nog geen een gehad. Maar al tijdens de koorts kwam de uitslag. Dat is met de zesde ziekte wel anders, en rode wangen zoals bij de vijfde had je ook niet. De bultjes zaten vooral op je benen en je handen. Je at slecht. Of eigenlijk at je niet. Nou dan ben je echt ziek, zei ik nog tegen papa. Later hoorde ik op de creche dat de hand-, mond-, voetziekte heerste, dus misschien heb je ook wel bultjes in je mond gehad. Je hele billen waren ook kapot, tot bloedens toe. Wat deed het je zeer. Erg zielig!
Tijdens de vakantie ben je erg knorrig. Niet zoals jij anders bent. Uit je doen. Je wilt veel getild worden en bij ons zijn. We kunnen geen moment van je zijde wijken. Samen met de zorgen om Kyran maakt dat voor papa en mama niet bepaald een vakantie waarin we uit konden rusten. Wat je wel heerlijk vond (en waar we allemaal van genoten) was het het zwemmen. Je bent als een vis in het water. Het peuterbadje vindt je geweldig, en je loopt zelf naar de glijbaan, de trap op en er routsj van af! De eerste keer dat we gingen zwemmen sloten we af met een ijsje. De keren die volgenden begon je als we nog amper nat waren: 'Ijs? Ijs?'. We zijn nog bij het treinmuseum geweest. Je keek je ogen even uit naar de treinen. Thomas! maar ook daar voelde je je nog niet echt geweldig en heb je best wat lopen huilen.

Ik ben heel erg trots op je en blij met je vent. Als alle spanning met Kyran wat achter de rug is gaan we van je kamertje een mooie peuterkamer maken. Je wilt ook wel graag een groot bed zei je. En je ledikantje wordt, ondanks dat je niet lang en zwaar bent (net 10 kg) toch wat klein. 
We genieten van jou, houden van jou, dansen en zingen wat af met jou, en doen we regelmatig lekker gek. Je bent een kanjer!

Ik hou van je!

dikke kus,
je mama