Dag 2

Gisteren een zware eerste (di)eetdag gehad, ik werd behoorlijk op de proef gesteld, maar daar waar ik anders had toe gegeven, heb ik nu rug recht gehouden. Ik moest tanken en o wat was het verleidelijk om een heerlijke Snicker uit het schap te pakken. Of dat snoepje aan te nemen dat Kyran met me wilde delen. Of dat pak met koekjes open te maken dat nog in de kast staat. Maar nee, hoe boos en gefrustreerd ik ook was na dat constructieve gesprek bij de internist (maar niet heus!), ben ik niet in mijn oude valkuilen gestapt.
Helemaal leeggeslurpt was ik door het internist geval, wat maakte hij me boos, maar gelukkig heb ik mijn woede om kunnen turnen naar energie om het afvallen aan te pakken. Ik zal ze krijgen!!

Vanmorgen een bodyscan ondergaan bij de fysiotherapeut. Na de ervaring van gisteren had ik niet zo veel vertrouwen meer. Maar goed, de afspraak stond. 8 minuten moest ik met mijn voeten op een metalen plaat staan, kreeg ik elektroden in mijn handen en op mijn hoofd en werden er stroomstootjes door mijn lijf gestuurd. De V check kijkt naar de juiste combinatie van bewegen, voeding en ontspanning. Er wordt gekeken naar het herstellend vermogen van het lichaam, hoe het gesteld is met spieren, gewrichten en organen, je energieniveau, verzuring in je lichaam etc.
De uitslag was dramatisch. Niet schokkend, want ik wist het wel, maar dramatisch was het wel. Mijn hele verhaal wordt bevestigd door de scan. Mijn lijf is voor 100% verzuurd (ligt gemiddeld rond 30-40%), mijn energieniveau is ontiegelijk laag (en dat op de vroege morgen), dat mijn lijf niet het vermogen heeft om te herstellen, mijn onderrug zwak is en kan zorgen voor bekkenproblemen (joh), ik koolhydraten en verzadigde vetzuren moet minderen (check!), meer aminozuren, seleen en zink moet innemen, dat ik heel voorzichtig moet gaan sporten, geen sporten moet doen waarbij duw- of trekkracht op mijn gewrichten komt te staan en zo kan ik nog wel even door gaan...
Volgende week met mijn eigen fysio (de scan was bij een collega van haar) de uitslag uitgebreid bespreken en een plan van aanpak opstellen.

Ondertussen dat ik dit schrijf eet ik lekker een appeltje, en geeft deze slechte scan me ontiegelijk veel steun om nu écht goed bezig te gaan. Is het niet met zo'n pannekoek van een internist, dan wel met mijzelf en mijn maatje.

Op naar een positieve dag twee!
(Ik ga niet elke dag een blog schrijven hoor ;-) )