2012 – een bewogen jaar met een gouden randje

Lieve mannetjes van mama.

Deze blog is voor jullie.

Wat een jaar hebben we achter de rug. Alsof we door de duvel achterna werden gezeten. Een opgejaagd jaar, een druk jaar, een jaar dat snel voorbij ging, een jaar met veel tegenslagen, maar ook een jaar waarin we een tweede prachtige zoon kregen. Een leeuw. In het jaar van de draak. Een draak van een jaar was het.

“In een Draakjaar neemt alles reusachtige proporties aan, waarbij de voorzichtigheid vaak gewoon overboord wordt gegooid. Dit wordt een tijd van verrassende wendingen op elk gebied. Verder worden in een Draakjaar zowel het positieve als het negatieve (die trouwens steeds in golven komen aanzetten) sterk uitvergroot. Het is nu alles of niets. Gezien de Draak staat voor rijkdom, voorspoed en geluk, zullen beperkingen op alle vlakken en niveaus vurig bestreden worden. En last but not least: er hangt altijd een megalading elektriciteit in de lucht. Al deze energieën worden nu ongevraagd een jaar lang over ons uitgestort.” (bron: http://www.hetblad.be/2012/01/21/psi-factor/welkom-in-2012-het-jaar-van-de-draak/)

En zo voelde het echt voor ons.

2012 per maand bekeken:

Januari:
We weten al een paar maanden dat Kyran grote broer wordt. Samen bij Ikea hebben we bedden uitgeprobeerd en de mooiste uitgezocht. Jij hielp mee met het peuterbed in elkaar zetten en slaapt keurig van het ene op het andere moment in zijn grote jongens bed, zonder enige vorm van stampij.

Februari:
1,5 jaar ben je nu en je gaat van de babygroep naar de peutergroep. We horen alleen maar positieve geluiden. Het wennen gaat goed, je past je makkelijk aan en je hebt het er naar je zin.

Maart:
De 20 weken echo hebben we op 7 maart. En wat blijkt? Ons mannengezin wordt weer aangevuld met een kereltje! Tiuri ga je heten. Daar zijn papa en mama van overtuigd. Maar na wat gegoogle, blijkt dat er in sommige culturen een negatieve lading hangt aan je naam. We zoeken verder naar een andere naam.
Jij Kyran bent boos en moe. Je komt steeds vaker je bed uit en naar bed gaan is een groot drama. ’s Nachts ben je volledig in paniek en ben je om de haverklap wakker. Niets is goed. We leggen je uren aan een consequent terug in je bed, zonder iets te zeggen, maar het lijkt niets uit te halen. Onze avonden zijn weg, onze nachtrust is foetsie. Alle drie zijn we doodop.

April:
Het slapen gaat nog steeds ontzettend slecht. Ik ben 24-28 weken zwanger met heerlijke bekkeninstabiliteit, lage bloeddruk (blijkt stress en vermoeidheid) en ontiegelijk moe. Half april gaan we 10 dagen op vakantie naar Frankrijk. Daar hopen we tot rust te komen. Het vliegen gaat ontzettend goed! Het slapen lijkt ietsje beter te gaan, een klein beetje energie doen we op, maar eenmaal thuis, gaan we gewoon verder waar we zijn gebleven. We zijn moe en wanhopig.
Eenmaal thuis blijkt ook dat we lekkage hebben gehad op de zolder. Na wat gezoek blijkt dat de cv-monteur voor onze vakantie de cv niet goed heeft aangesloten en er allemaal water de vloer op liep. Voor ik ga bevallen zal de hele zolder leeg gehaald moeten worden zodat er een nieuwe vloer gelegd kan worden.

Mei:
We hebben er een neefje bij! Na een snelle bevalling en spannende uren voor papa’s zusje, blijkt alles goed!
Het niet slapen van jou Kyran maakte ons zo moe. We hebben zelfs een afspraak staan met een pedagogisch medewerkster van het CB om naar ons te komen luisteren. Een paar dagen voor dat ze zou komen krijgen we de tip om eens Sleepzz te gebruiken en eindelijk lijk je tot rust te komen en kan je slapen. Je slaapt goed in en wordt niet meer wakker. De afspraak met het CB zeggen we af.
Gelijk na onze vakantie ben ik een uurtje per dag de ziektewet in gegaan om zo wat meer rust te pakken. Helaas lukt dat met mama’s werk niet altijd. Maar er lijkt iets meer rust te komen.

Juni:
Per toeval komen we er achter waarom je zo kort sliep op het kdv. Al vanaf maart sliep je telkens maar een klein uurtje tussen de middag. En dat terwijl je ‘s avonds laat sliep, ’s nachts veel wakker was en ’s ochtends weer vroeg wakker werd. Je was total loss, over vermoeid. Hoe kon het toch dat je niet sliep? Het bleek dat ze vrij in het begin dat je op de peutergroep was je speen zijn kwijt geraakt en je dus inslaap moest komen zonder speen. Daarom gooide je thuis ook je speen constant weg. Je wist niet meer of je die nou wel of niet mocht. Nu jij je speen weer hebt lijkt het slapen ook op de crèche beter te gaan.
Nog meer pech, nu met de vloer beneden. Nadat onze lieve poes Niza op een van de banken had geplast en we de bank gereinigd hadden, bleek een paar dagen daarna dat het schoonmaakmiddel door de bank heen was getrokken en grote uitgebeten vlekken achter had gelaten op onze houten vloer. Omdat het een gelijmde vloer is, is het niet mogelijk een paar planken er uit te halen. De hele benedenverdieping zal leeg moeten en geschuurd moeten worden. Dit zal niet meer lukken voor de bevalling.
Het grootste verdriet krijgen we 28 juni. Ik ben net 1-2 weken met verlof als opa, de papa van mama, komt te overlijden. Met 36,6 heb ik al zulke hevige weeën dat ik bang ben niet bij de begrafenis te kunnen zijn. Ik denk echt dat je nu al komt. Gelukkig is dat niet het geval en sta ik 37,1 week zwanger, met 30graden en Kyran op mijn heup, papa te begeleiden naar zijn laatste rustplaats.

Juli:
Ik ben moe. Wat een emoties en wat een verdriet. Ik kan nu niet bevallen! Gelukkig hoeft dat ook niet. En verstrijkt de uitgerekende datum van 25 juli. Uit de groeiecho’s bleek al dat je een grote baby gaat zijn en met 41 weken wordt je geschat op 4,5 kilo.
Kyran jij gaat ontzettend hard met je ontwikkeling en kletst ons de oren van ons hoofd! Een avond en nacht zijn we je grote vriend Toto kwijt. Maar gelukkig komt hij weer terug doordat een papa hem komt terug brengen op de crèche. Zij hadden het verkeerde tasje meegenomen. Je doet het geweldig, en dat na die onrustige tijd, en dat met een spannende tijd voor de boeg!

Augustus:
3 augustus. Jaaa!! Met 41,2 weken zwangerschap kom je daar dan eindelijk. Ronin! De bevalling is pijnlijk. De persweeën met 5 cm ontsluiting zijn zwaar. Maar al met al kijken we er heel erg goed op terug. Een wonder blijft het!
Helaas loopt de borstvoeding niet. En heb ik binnen een paar dagen kloven. Kloven die gaan bloeden. Kloven waarvan de kraamhulp en lactatiekundige niet begrijpen waar het vandaan komt. Blaasontsteking erbij. Antibiotica. Borstontsteking aan een borst. Andere antibiotica en alles kolven. Borstontsteking ook aan de andere borst. Het is 30 graden buiten en met de antibiotica die ik heb voor alle ontstekingen, raadt de huisarts af de borstvoeding aan jou Ronin te geven, omdat het een hele grote kans op diarree geeft. Ik blijf kolven maar besluit af te gaan bouwen. Wat een verdriet.
Kyran jij wordt 2! En wat geniet je weer van alle aandacht. Wat kan jij jarig zijn!
Je bent een heerlijk ventje en bent erg lief voor je broertje.

September:
Na een kleine week bivakkeren, het huis leeg halen en uit logeren met een pasgeboren baby, is onze beneden vloer weer geschuurd en opnieuw in de olie gezet. Helaas is alle inspanning voor niets. De vloer is niet hersteld.
Ons peutertje begint ook weer te spoken met slapen. We merken dat de creche erg druk is nu de vakantie weer voorbij is en we zien toch een patroon. We gaan op zoek naar een andere soort van opvang; een gastouder.
Ik blijf een harde plek overhouden na de borstontsteking en de huisarts stuurt me door naar de mammapoli in het ziekenhuis. Met twee dagen kan ik terecht. Zonder verdoving wordt er een hele boel troep uit mijn borst weg gezogen en krijg ik weer een antibiotica om de rest op te ruimen. Tot overmaat van ramp reageer ik op de ab, krijg ik een dikke tong en opgezwollen lippen en besluiten we te stoppen met de ab en over te gaan met een andere. Dit gaat wel goed.
Ronin heeft spruw en drinkt slecht. Met medicijnen lijkt het beter te gaan. Was dit ook de oorzaak van de kloven?

Oktober:
We lopen bij een osteopaat vanwege de voorkeurshouding die jij hebt Ronin. Je boert moeilijk en drinkt onrustig.
Kyran jij hebt keelontsteking en bent moe en ziekjes. Arme schaapjes zijn jullie!

November:
Ronin jij blijft overstrekken, hebt een ontzettende voorkeurshouding en drinkt ontzettend slecht. Op het CB kaart ik dit aan en geef ik aan dat de kuur waarschijnlijk niets aan de spruw heeft gedaan. Wat blijkt: je hebt geen spruw! Het CB komt langs en kijkt wat er met je gebeurt tijdens het drinken. We liepen al bij de osteopaat en gaan nu ook naar een kinderfysiotherapeute. Maar na haar behandeling lijkt het alleen maar slechter met je te gaan. Na geen gehoor te krijgen bij de HA na droge luiers staan we er op gezien te worden door een kinderarts. Als we eindelijk terecht kunnen blijk je door de bevalling waarbij je er niet goed voor lag, een spier in je nek te hebben verrekt, dit heeft een bloeduitstorting gegeven waardoor de spier weer verkort en jij je overstrekt en een voorkeurshouding hebt. We moeten overgaan op intensieve fysiotherapie, 1 keer per week. Je hebt een hoge spierspanning, schrikt snel, maar met de fysio zien we begin december heeeeel langzaam verbetering. We krijgen foefjes mee om je te doen ontspannen en als ik bij mijn eigen fysiotherapeute start met babymassage lijk je ineens met sprongen vooruit te gaan.
Ik moet beginnen met werken, maar ben daar nog lang niet aan toe. In overleg ga ik het werken langzaamaan opbouwen. Jij hebt ook je eerste dag wennen gehad en gaat nu ook wat dagen naar de opvang toe, maar doordat we veel bezoekjes hebben aan ha, cb, osteopaat, kinderarts, en fysiotherapie, blijf je ook veel thuis, lekker bij mij.
Ook jij Kyran blijft lekker bij mij, vooral ’s nachts. Je gaat ’s avonds wel in je eigen bedje slapen, maar ’s nachts wordt je overstuur wakker, kom je bij ons en slaap je tussen ons in. Zo is het voor iedereen rustiger.
Mama heeft nog een buikgriepje, maar ook dat is weer zo over. Helaas vriest de vriezer kapot, en dat met de feestdagen voor de deur.

December:
Drukke feestdagenmaand. Sinterklaas vieren we heerlijk samen met oma en Christian die over is uit Barcelona. Wat een feest! Halverwege deze maand horen we dat we kunnen stoppen met de fysiotherapie voor Ronin. Je gaat ineens met sprongen vooruit! Ook de kinderarts is tevreden en we hoeven niet meer terug te komen en de osteopaat stelt voor een afspraak te maken op moment dat het nodig blijkt te zijn.
Allemaal zijn we snotverkouden en het was onvermijdelijk, maar mama is een week thuis van het werk. Hoge koorts, griep en hoesten, hoesten, hoesten.
Op dinsdag 18 december brengt papa jullie naar de crèche, en als hij bijna op het werk is en op de afrit stil staat om Zwolle in te rijden, wordt hij door een bestelbusje met aanhanger vanachteren aangereden met 100-120 km per uur. De auto draait, de achteras breekt af, de aanhanger haalt de hele zijkant van de auto open, alle ramen uit de auto gesprongen, zijairbags geklapt en is daarmee totall loss. De bestelauto rijdt op gas en lekt, de hele snelweg wordt afgezet en papa kan zeggen dat hij vooraan in de file heeft gestaan. Hij belt mij om te vertellen dat hij is aangereden dat de politie en de ambulance er aan komen en hij gaat ophangen. Vol vragen laat hij mij achter en zit ik 1,5 uur te stressen of het wel goed gaat met hem. Wonderbovenwonder heeft hij alleen een wervel in zijn nek niet helemaal lekker zitten die de fysio goed zet. Hij heeft nu nergens meer last van, alleen nog van een hoop papierwerk. Er moet een nieuwe auto komen, net nu er een leaseauto is besteld en we 12 weken levertijd moeten overbruggen. Mama’s auto is apk gekeurd, maar een hardnekkig waarschuwingslampje gaat niet uit, en na vele kilometers en trouwe dienstjaren is ook die aan vervanging toe. Maar in plaats van begin volgend jaar alles op zijn gemak uitzoeken moet dat nu met grotere spoed aangezien we van twee auto’s afhankelijk zijn..
Op mijn verjaardag (24^e) blijk jij Ronin ook verhoging te hebben en begin je weer te overstrekken en slecht te drinken. Je bent snotverkouden maar kwijlt ook en knauwt op je vuistjes. Ongemakken slaan bij jou op je lijfje, ik hoop dat het maar van tijdelijke aard is en we niet terug hoeven naar de fysio. We kijken het nog even aan, maar anders gaan we toch maar weer met je naar de huisarts.

Het drakenjaar duurt nog tot 10 februari 2013. Daarna vier ik een feestje. En hoop ik op veel positieve energie voor het aankomende jaar.

Voor nu wil ik al mijn lieve dinnetjes bedanken dat ze me zo door dit roerige jaar heen hebben getrokken. En ben ik heel erg blij met mijn drie knappe mannen.

Xxx