Kyran 25 maanden!

Liefste Dalton!

Inmiddels ligt je tweede verjaardag al weer ruim een maand achter ons.
En zo hard als het met de tijd gaat, zo hard gaat het met jouw ontwikkeling. Of gaat de tijd daarom zo snel? Van een klein baby'tje veranderde je in een dreumes naar nu een heerlijke peuter.

Dagelijks sta ik vol bewondering naar je te kijken, naar je te luisteren. Je woordenschat wordt met de dag groter en groter. Je kan op de juiste momenten, de juiste woorden combineren en de juiste zinnen vormen.
Als we van de crèche naar huis rijden, komen we vaak ambulances tegen. We gaan op ambulancezoektocht. Ik vraag je dan of je al een ambulance hebt gezien. 'Nee nog niet.' Zeg je dan. Je houdt er ook hele creatieve versprekingen en uitdrukkingen op na. Een schoteltje noem jij een bordje-topje-toffie. Afgelopen is of affetopen. Aanschuiven is anfaffen. Een luier, vies of schoon, noem jij schone luier. Je kan situaties beschrijven. Het is licht, donker, warm, nat, koud, mooi, kapot. Je zegt alsjeblieft als je iets geeft en dankjewel als je iets krijgt. Echt een genot om alles gade te slaan en te zien dat de taal je steeds vertrouwder wordt. Eigenlijk zou ik de hele dag met een opschrijfboekje achter je aan moeten lopen.
Je heb ook al zo goed door hoe dingen werken.
Zo wonen we aan een drukke straat, ondanks dat er een snelheidsbeperking geldt, rijden de meeste mensen 60 ipv 30, en krijgen we geen voorrang op het zebrapad. Papa en mama vinden het best eng, want jij loopt niet, nee jij rent de hele dag en we zijn als de dood dat je eens de weg op schiet en we niet snel genoeg zijn om in te grijpen. Er rijden hier bussen en veel bouwverkeer... Brrr.. Daarom zijn we hard aan het oefenen met je dat je aan de weg blijft staan en naar links en naar rechts kijkt of er verkeer aan komt. Als we gaan wandelen en jij bent op je loopfiets dan ga je zo hard en ben je vaak een stuk voor ons uit, maar bij elke hoek wacht je tot we er zijn en kijk je links en rechts. 'Komt auto aan? Neeej.' Zeg je dan. Om vervolgens de andere kant op te kijken en het zelfde te herhalen.
Van de week was je met de dierenboot van playmobiel aan het spelen en daar kwam een zebra en een loopplank uit. De loopplank legde je voor de zebra neer en je deed alsof hij kwam aangelopen. 'Wachten! Komt auto aan! Komt auto aan? Nee? Okee! Ga ma!' En daar stak de zebra over.
Je bent heel erg van de rollenspelletjes. En wie er ook maar in de buurt is, die moet met je mee doen. Je bakt pannenkoeken, zet kopjes koffie, doet boodschappen met je winkelkar van Appie en betaalt met centjes. Ronin ligt vaak bedolven onder de mini's in z'n wipper. Soms ben je iets te enthousiast en neem je hem mee aan z'n arm of zoals gisteren voer je hem een (plastic) banaan. Hoe lief en creatief ik je ook vind, ik moet dan wel ingrijpen en je beteuterde gezichtje kijkt me dan vragend aan. Dan moet ik uitleggen dat Ronin nog te klein is en dat nog niet kan. Ik leer je hem alles te laten zien. En je staat dan ook vaak bij hem: Nonin! Kijk eens! Nonin moet je kijken! Pakje melk! Of je stelt hem en al je knuffels aan elkaar voor.

Ronin betekent veel voor je. Ook al is hij nog maar kort bij ons. Je rent bij binnenkomst als eerste naar hem toe. Je gaat hem zoeken. Als je wakker wordt roep je Nonin! Wakker wordn! Lekkuh slapen? Toen mama en Ronin een paar dagen van huis waren, had je mama gemist, maar vooral ook je broertje! Je bent de grote lieve broer. En als ik vraag Wie is de liefste grote broer van het land?! Dan zeg jij: Nonin!

Wat ik ook heel mooi vind om te zien is dat je zo makkelijk deelt 'eentje jouw, eentje jouw, eentje jouw!' En zo ga je de kring rond. Als je zelf iets te drinken of te eten wil vraag je of papa en mama ook willen. Of de buurvrouw. Of oma. Of Ronin. Wie er ook maar bij ons is.

Zo sociaal ben je! En daarnaast kan je ook al heel oplossingsgericht denken. Als ik met jou, oma, Tibor en Ronin in de wagen aan het wandelen ben, wil je opeens getild worden. Ik duw de kinderwagen al, dus geef bij je aan dat ik niet ook jou nog kan tillen. Jij denkt dan niet hè wat jammer om vervolgens zelf de benen weer te nemen. Nee. Jij wilt je zin. Jij wilt getild worden. Dus. Oma. Oma doen! En je duwt de wagen bij mij vandaan, naar oma toe, je gaat voor me staan, steekt je armen in de lucht en roept: mama Tian tillen!! En zo zijn er nog legio voorbeelden.

Naast veel heerlijke momenten zorg je er ook wel voor dat mama snel haar zwangerschapskilos kwijt raakt. Je laat me rennen, betrekt me in je spel, maar laat me ook vaak zweten. Van inspanning maar vooral omdat je me vaak in lastige situaties brengt op momenten of plekken dat ik juist graag heb dat jij hè gedraagt. Hahaha. Je zult het wel aanvoelen. Maar je kan ontzettend goed een keel opzetten of een boze bui krijgen, maar vooral ook vol houden. Bij jou is het niet zo dat als jij je zin niet krijgt je na een paar minuten opgeeft. Nee jij kan dan zonder overdrijven met gemak een uur gillen en krijsen. Thuis, in de auto, in de winkel.. Het maakt je niet uit. Soms weet ik niet meer wat ik moet doen om tot je door te dringen en sta ik soms op het punt om je onder een koude douche te zetten. Maar dat is geen oplossing. Ik probeer rustig te blijven en praat dan zachtjes tegen je. Dat ik je niet begrijp en je niet kan verstaan als je zo hard gilt. Het lijkt zijn vruchten af te werpen en je boze buien duren korter en in eens kan je je dan realiseren dat het niet werkt en vertel je me rustig wat je precies wilt.

Slapen is op moment een beetje moeilijk. Tussen de middag geef je steeds vaker aan niet te willen slapen. Je komt je bed uit, je hebt nu ook door dat je bij de klinken kan en dus de deur open kan maken, en zo sta je dan op de overloop te roepen en boekjes te lezen. Tot het je te lang duurt, dan gooi je de boekjes gewoon van de trap af. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor je zelf op de trap staat, want je weet ook hoe het traphekje werkt...
Het feit dat je nu door hebt dat je (al lang) bij de deurklinken kan, zorgt soms voor enge situaties. Na het eten wil je altijd graag tot je naar bed loopt in je blote bips rond lopen (begin van zindelijk worden?). Papa was thuis gekomen maar was vergeten de voordeur op slot te draaien. En tot mijn schrik zag ik dat de voordeur open stond! Al gillend is mama naar buiten gerend. En al gierend van de lach stond jij daar poedelnaakt met een graadje of 10-12 op de oprit. Pfff!! Zo kom ik wel rap van die kilo's af ja!

Tot slot. We zijn ook bij het CB geweest en je doet het goed. Papa en mama doen het goed. Ondanks dat we soms best wat moeilijke dingen voor onze kiezen krijgen. Qua ontwikkeling zit je op zo'n 2,5 jaar zei de arts. Je bent lenig en behendig, je spraak is goed, je weet veel en je begrijpt alles. Je gewicht baart ons wel zorgen en dat bleek ook uit de cijfertjes. Met 89 cm en een gewicht van tussen de 11 en 12 kilo (exact meten lukte niet omdat je een 'ik-ben-twee-en-ik-zeg-nee' bui had) zit je op of onder de onderste lijn met je gewicht. Je eet ook al weken geen warm eten (als ik je zeg in ieder geval te proeven, stop je het in je mond en spuug je het uit en kijk je me aan met den blik van 'zo ik heb geproefd') en af en toe komt daarmee de stress wel weer boven. Maar de arts zei ons geen zorgen te maken, je ontwikkelt je goed en je zit geen moment stil, jij verbruikt dus veel, maar je doet het er goed op. Daar vertrouwen we dan maar op.

Ik hou van je schat. Je bent prachtig!!

Xxx mama