20 weken echo

Joepie! Gisteravond om 19 uur hadden we de 20 weken echo. Papa zou eerder uit zijn werk komen, maar natuurlijk zat het op het werk tegen, waardoor we aardig moesten stressen om ook je grote broer op tijd op bed te hebben. Helaas voor mij ook wat stress, dus ik hoop niet dat jij er al te veel van hebt meegemaakt kleine lieverd!

Onderweg hadden we de stress er al aardig uit gereden, maar toen we jou eenmaal op het beeld zagen, waren alle stress en zorgen compleet weg. Wat blijft het toch een wonder. Ten eerste dat jij in mijn buik zit, en zo goed groeit, maar ook over de medische technologie blijven we ons verbazen. Wat een wonder dat we een hartje van nog geen eurocent groot kunnen zien bewegen! En niet alleen dat, maar dat we ook de kleppen, de kamers en de boezems kunnen onderscheiden. Wauwie!

Natuurlijk keek ze je helemaal na: je hoofjde (geen waterhoofd), je mooie neusbotje (een ontbrekend of kort neusbotje kan duiden op het Down Syndroom vertelde ze ons), je lipje (geen hazenlip), je niertjes, je blaas (die mooi gevuld is), je vingertjes (10!), je tenen (ook 10!), je ruggetje (met een mooi velletje er overheen), je voetjes (geen klompvoetje).. Alles zag er voorbeeldig uit. Ze meette de omvang van je hoofdje en van je buikje. Uit de meting van je hoofdje zou je 20 weken en 1 dag zijn, volgens de meting van je buikje 19 weken en 6 dagen. Terwijl ik volgens de termijnecho precies 20 weken en 0 dagen zou zijn. Ze zei al, waarschijnlijk als ze de meetpuntjes anders had geplaatst, ze daar op uit zou zijn gekomen, dus dat dit super mooi was om te zien! Je ligt helemaal op schema. En met je ongeveer 25 cm, weeg je nog maar 316 gram. De navelstreng zag er ook goed uit, en de placenta, anders dan bij Kyran, zit nu tegen mijn rug aan. Vandaar dat ik je al zo goed voel bewegen! Je zat heerlijk van het vruchtwater te smikkelen, peuterde (met je middelvinger!) in je neus en had heel graag je handjes voor je gezichtje. Net je broer.

Gossie, wat een mooi plaatje ben je zeg! We kregen je zelfs al even in 3d te zien. Maar veel meer dan een oortje en een handje kregen we niet te zien, want je was lekker met je neus in de placenta gedoken. En waarschijnlijk sliep je. Want ook al rolde ik van mijn ene zij naar de andere en duwde zij wat met het aparaat in mijn buik. Je leek geen enkele aanstalten te maken om nog even naar het vogeltje te lachen. Hihi! We hebben mooie foto's meegekregen, dus daar kan ik nog vaak naar kijken.

En uiteraard hebben wij ook naar het geslacht gevraagd. Jouw papa en mama (en je broer trouwens ook) zijn ontzettend nieuwsgierig aangelegde personen, dus ook dat wilden we weten. En we weten het hoor! Maar we houden het nog even een verrassing, zodat we de familie van papa (en dus ook van jou) het zaterdag zelf kunnen vertellen. Want we gaan dat op een leuke manier doen! Daar komt vast ook nog een verslagje van, maar dat zal moeten wachten tot (na) het weekend.

Natuurlijk hebben we Kyran vanmorgen ook verteld hoe het bij de echo was. Hij sliep gisteravond al toen we thuis kwamen, dus vanmorgen was hij de eerste! Hij kwam heerlijk bij ons op bed zitten (sitte) en luisterde aandachtig toen wij vertelden dat we hem iets moesten vertellen. Je broer is niet zo van het stil zitten, maar hij keek ons heel rustig en serieus aan. We vertelden dat we gisteren bij de dokter waren geweest ("jahaa") en dat die met een aparaatje in mama's buik kon kijken ("oh"). Zo konden we zien of alles goed ging met de baby in mama's buik. En alles is gelukkig goed! Toen we hem vertelden dat jij een jongetje/meisje* bent, juichde hij en sloeg zijn armen in de lucht! Joepie Jeej! ("Eeeej!") Daarna kreeg ik een spontane kietel op mijn buik. Want ja, daar zit jij. Lekker warm. Je namen liggen al klaar, we zijn alle drie erg blij met je en kunnen niet wachten om je te zien. Maar toch hoop ik dat je nog even lekker blijft zitten waar je zit!!

xxxx Mama

* door halen wat niet van toepassing is