17 maanden

Mijn lieve ontdekkingsreiziger, verhuizer, kok, danser, hardloper, boodschapper, snoepkont,

Het is vandaag vrijdag de dertiende: nog één maand en je bent al weer 1,5! Jij en papa weten het nog niet, maar mama gaat een klein intiem feestje organiseren. Lekker pannekoeken of poffertjes eten of zo :-D

Maar we lopen op de feiten vooruit. Eerst maar eens focussen op afgelopen maand!
Nu je kan lopen ben je weer helemaal in je hummetje. Je rent, je vliegt, je danst het hele huis door.
Je versleept alles in huis, je wil overal in kijken, dingetjes ergens in stoppen. Je vindt altijd wel wat om druk mee in de weer te zijn. Je theeserviesje, je fornuisje, je kleurtjes, je blokken, je bal, de aardappels uit de kast, mama's garder.. Je versleept alles, kijkt welk geluid het maakt, waar het in past, wat er gebeurt als je het laat vallen, wat als je er tegen aan trapt, rolt het dan? Je kan ook steeds meer woordjes, maar ondanks dat je echt ontzettend veel begrijpt, zijn er veeeel meeeer woorden die je kent, dan dat je ze gebruikt. Je lijkt te begrijpen wat pijn is, je kan dingen ophalen als mama het je vraagt (jouw jas, mama's jas, jouw schoenen, mama's schoenen, je tasje, een rood blokje als ik om een rood blokje vraag, of een groene als ik een groene vraag en nog veel meer) je kan helpen met de wasmachine vullen, helpen met aan en uit kleden. Je vindt het vooral erg leuk als ik aan het koken ben. Dan help je het liefst en kijk je in de pannen. Jij mag dan de kruiden vast houden en je geeft ze dan keurig als ik ze nodig heb. Van de week had ik kipkluifjes gemaakt. Je zou ze al zo uit de pan halen. Toen ze dan eindelijk op je bord lagen smikkelde je er heerlijk van en vond je het heerlijk om te mogen kluiven! 

Boodschappen doen is een uitdaging. Meestal blijf je keurig in het karretje zitten. Maar als je los wordt gelaten, dan ga jij de wijde wereld in! Zo was papa gisteren met jou naar de bouwmarkt geweest. Hij had je op de arm meegenomen, je niet in het karretje gezet. Eenmaal binnen had jij zo iets van, laat me los, ik wil lopen! Prima, dus papa liet je lopen. Als ik die verhalen dan hoor, dan heb ik het kippevel op mijn armen staan. Dan heb ik al weer zoiets van 'O, o.. Als dat maar goed gaat..' Papa was in het vak van de verf aan het kijken, en jij liep lekker in het gangpad rond. Ik zou als de dood zijn dat je een blik op de grond zou laten vallen. Papa blijkbaar niet, dus die liet je rondlopen, tot jij opeens weer naast hem stond met een liter blik bruine verf. Deze papa, deze is mooi!

Papa is je allergrootste vriend. Alles wat jij lief hebt heet papa. Mama is ook regelmatig papa. Opa is papa. Papa is papa. Bumba is papa. Je bent dol op hem en ontdekt het liefst de wereld met hem. Je zorgt ook goed voor hem. Laatst had ik een schaal met koekjes op tafel staan, en ondanks dat je weet dat je niets zo maar van tafel mag pakken, pakte je toch een koek. Papa die op de grond zat omdat hij met jou aan het spelen was, keek vreemd toe. Ik keek ook met grote ogen. Want wat ging je nou doen?? Dat mag toch niet?? Je liep naar papa en gaf hem je koek. Vervolgens liep je terug en pakte jij nog een koek. Voor jezelf. En je ging naast papa op de grond zitten. En daar zaten jullie.. Samen een koek te eten..

Afgelopen maand was ook de maand van de feestdagen. Mama was jarig, het was kerst en we vierden Oud & Nieuw. Je bent zo in je hum als er veel mensen om je heen zijn. Mama laat het liefst haar verjaardag altijd een beetje onopgemerkt voorbij gaan, maar toch was het dit jaar aardig druk. Ik had gedacht dat het misschien wel te druk voor je zou zijn, maar jij was de prins op het bal. Toen iedereen binnen zat ging jij de clown uit hangen. Je trippelde trots rond, liet iedereen je speelgoed zien, haalde grapjes uit. Maar op een gegeven moment werd je ook een beetje baldadig. Je graaide in de bak met nootjes en gooide ze de lucht in. Natuurlijk schoot iedereen in de lach en mama maar streng blijven... Toen iedereen weer weg ging moest je gewoon huilen omdat je niet wilde dat ze weg gingen. Je vloog iedereen om de hals.

Tweede kerstdag vierde we bij Opa en Oma (de papa en mama van papa). Natuurlijk waren je ooms en tantes er ook, maar dat je neefje er was, was toch wel het grootste feest. Oma heeft een enorme bak met duplo, en het zou me niets verbazen als ze druk aan het bouwen is op dagen dat jullie er niet zijn, en jij en Thomas waren druk met alles aan het spelen. Dan kan je goed zien dat jullie totaal verschillende kindjes zijn; jij bent het energieke kindje, en hij is het bedeesde kindje. Jij bent druk bezig, hij wil alles heel rustig en precies doen. De poppetjes horen in de bus, dus wat doe jij? Jij stopt zoveel mogelijk poppetjes in de bus, zoveel als past. Of ze nou op elkaar liggen of niet. Tot grote ergernis van je neefje, want Neeeheee, de poppetjes horen keurig achter elkaar te zitten, ook al passen er dan maar 4 poppetjes in. Hoewel hij in een fase zit (bijna 2) dat het wat moeilijk is om soms te delen, zorgden jullie heel lief voor elkaar. Dan ging jij bij oma wat lekkers halen en nam dan ook wat voor Thomas mee, of Thomas liep naar oma en nam dan wat voor jou mee. De hele dag waren jullie aan het spelen. We hadden geen omkijken naar jullie. 's avonds gingen we gourmetten en daar heb jij zowaar meer dan een half uur op je bips aan tafel kunnen zitten. Wel in de chillstand, met je voetjes op tafel. Je genoot zichtbaar. Je smikkelde van het brood, de stukjes kip en vlees en natuurlijk het toetje. Toen wij nog aan tafel zaten gingen jullie al weer spelen, maar het was wel een beetje vermoeiend voor jullie geweest: je pakte de kussens van oma's stoelen en ging op de grond liggen met je hoofd op het kussen. Dat vond je neefje ook wel wat. En zo lagen jullie. Te relaxen van een gezellige dag.

Oud en nieuw was wel wat veel. Je vond het heel gezellig overal en daardoor sliep je de hele dag niet. Om half zes was je dan ook total loss en ging je naar bed. Je sliep de hele nacht door, ook tijdens het geknal van het vuurwerk!

Ondanks dat het heel goed met je gaat, ben je sinds het nieuwe jaar wel weer wat aan het rommelen met je gezondheid. Je eet slecht. En je begint te brullen als je in de kinderstoel moet. Ik zat eerst aan tandjes te denken. Tot ik vorige week werd gebeld door de creche: Kyran heeft 39,5. Ik ben je gaan halen en je was een sneu vogeltje. Je leefde ook helemaal niet op toen je me zag. Je was wel blij om mee naar huis te mogen. Het weekend schommelde je temperatuur erg. Na het weekend kreeg je ontstoken oogjes. Toen ik toch vond dat je er niet beter op werd, ook al was je koorts weg, heb ik de huisarts gebeld. Je eet slecht, je jammert veel 's nachts, je kliertjes zijn dik, je hoest naar en je stinkt ook een beetje uit je mond. En helaas.. Eenmaal bij de huisarts blijkt dat je weer een keelontsteking hebt. Mama heeft dat ook met enige regelmaat gehad en auwauw wat doet dat zeer. En wat een bikkel ben jij dan! Hopelijk gaat het nu met de ab-kuur snel beter, maar de huisarts zei al dat je het niet te vaak mag hebben. En het is nu je tweede ontsteking in 2 maanden tijd, dus misschien dat we toch door moeten naar de KNO arts om je keelamandelen te laten knippen. Maar dat is nog ver weg. Daar hoef jij je nog geen zorgen om te maken!

Tot slot zijn we begin januari ook nog naar je broertje of zusje gaan kijken. We hadden een termijnecho om te kijken hoe oud de baby in mama's buik is. En jij mocht mee! Je was echt een keurig en voorbeeldig jongetje. Zelfs de verloskundige straalde en vond je een heerlijk heertje. Keurig! Maar eigenlijk vond jij het wel lekker om met het keukentje te spelen. Je broertje of zusje was ontzettend druk en was moeilijk om de foto te krijgen. Waar heb ik dat verhaal eerder gehoord?! Jij was ook zo druk in mama's buik. En wilde ook niet op de foto. Lag ook met je handen voor je gezicht. Maar uiteindelijk heeft de verloskundige wel een foto kunnen maken. Het hartje klopte goed, en het was weer flink gegroeid ten opzichte van de eerste echo. Hoewel ik een lange tijd dacht dat het een zusje zou worden, en jij zegt dat je een lusje krijgt, was ik niet zo heel zeker meer bij het zien van het babytje in mijn buik. Ik dacht 'dit is een jongetje!'. En prompt heb jij niet meer gezegd dat je een lusje krijgt. We zullen het zien.. Begin maart weten we het. Maar het belangrijkste is dat het gezond is. Hoe cliche, maar hoe waar.. Ik wil ook alleen maar dat jij gezond bent en dat wil ik ook voor de baby in mijn buik.

O en wat ik ook nog even wilde vertellen, wat ik ontzettend lief van je vindt: je geeft ons kusjes! Als we vroegen of we een kusje mochten dan draaide jij je wang naar ons en mochten we jou een kusje op je wang geven, maar je komt nu zelf een kusje geven. Je kijkt dan heel serieus en perst je lippen op elkaar. Mwah zeg je dan! Laatst legde je zelfs je hand op mijn wang, boog je langzaam naar me toe en kreeg ik een uber romantische kus!!
Ook heb je een foto van opa (de papa van mama die erg ziek is) op je kledingkast staan. Je lacht altijd naar hem alsof je hem dagelijks ziet (je hebt hem pas 1 keer in het echt gezien) en misschien is dat ook wel waar. Je ziet hem misschien wel elke dag op je kast staan, ondanks dat hij vrij hoog staat. Pahpaa zeg je dan heel blij! En geeft heel veel kusjes op de foto van opa. Ik ben dan erg blij, en ook verdrietig omdat je hem nooit in het echt kusjes zal kunnen geven, maar dat jij hem toch heel lief vindt en hem blijkbaar herkent doet me goed!

Je bent een heerlijk pittig, vrolijk, creatief, muzikaal, slim en lief jongetje. En ik hou ontzettend veel van jou!!!
Snel beter worden kleine Dalton van me..

xxxx Mahmaaa