Kyran 14 maanden

Lieverdje van me!

Vandaag ben je al weer 14 maanden. Voor mijn gevoel hebben we veel beleefd afgelopen maand. Alleen doordat het allemaal zo snel lijkt te gaan, voelt het ook weer als erg lang geleden en weet ik even niet waar ik moet beginnen.

Deze maand ben je wel een stuk aanhankelijker geworden. Aan de ene kant dan, want aan de andere kant mogen we je niet troosten of helpen, want dan is het brullen! Maar sinds papa en mama de hele dag weg waren naar een bruiloft wil je niet meer dat we bij je weg gaan. Je snapte er niets van dat we weg waren. Oma vertelde dat je de hele dag bij de voordeur ging kijken of we al weer terug waren. De dag er na mochten we geen stap van je zijde doen anders was het huilen. De dagen er na was je ook ontzettend boos. Op de creche ging het voorbeeldig, maar thuis was het huilen, krijsen, stampvoeten en gillen. Dat ging dan zo door tot je naar bed ging. We hadden het idee dat we je dingen weer wat bewuster uit moesten leggen.  
Toen je afglopen weekend voor het eerst (!) een nachtje zonder papa en mama bij opa en oma ging logeren hebben we je dat al een paar dagen van te voren duidelijk uitgelegd, we hebben een boekje gekocht over Nijntje en Opa en Oma Pluis, samen hebben we je koffertje ingepakt met je pyjama, je popje, je tandenborstel en je boekje. Dat leek echt goed te helpen en je hebt het erg fijn gehad bij opa en oma. Jullie zijn naar de kinderboerderij geweest (oma was wel een beetje bang voor het grote varken, opa heeft zich een kriek gelachen), je hebt goed gegeten en je ging gelijk slapen toen opa en oma je naar bed brachten 's avonds. Je zwaaide ze met twee handjes gedag en werd pas de volgede ochtend om 7:15 wakker. Je bent echt een lieverd!
Papa en mama hadden je wel ontzettend gemist, je was ook heel blij om ons te zien en gilde het uit! Alleen daarna was je in en in verdrietig. Je huilde en je huilde maar. Je kroop bij papa om zijn nek en ging elke keer naar de voordeur en wees dan naar de auto. Je leek het niet te snappen dat we nog niet naar huis gingen. Hoe goed we het je ook probeerden te vertellen. Op de creche komen we je toch ook halen en gaan we gelijk naar huis? Eenmaal thuis was het pas goed.

Sinds deze maand kan je ook weer een aantal nieuwe kunstjes ;-) Je helpt mama heel goed met het schoonmaken van de tafel. Eerst veegde je alle kruimels met je handjes van tafel, maar als ik je nu een doekje geef, poets jij de tafel schoon. Je helpt mee je eigen fles te maken door het deurtje open te maken, met een zwieper het deurtje weer dicht te doen (dan moet ik zorgen dat ik heel snel mijn hand uit de magnetron heb anders zit die er tussen) en op de knop te drukken. Je snoeit de plantjes in de vensterbank (daar ben ik wat minder blij mee, want die worden aardig kaal) en je kan al heel goed rondstappen! Aan onze handen dan, want je hebt nog niet het vertrouwen dat je het zelf kan. Toch sta je steeds vaker los, en duw jij jezelf ook bewust van de meubels af en dan lijkt het net of je staat te tellen hoe lang je dat nu weer vol houdt.

Op de creche hebben we ons eerste tien-minuten gesprek gehad. Papa en mama waren heel erg benieuwd naar wat we allemaal te horen zouden krijgen. Wat spook jij nou allemaal uit op zo'n dag?
Ze vertelden ons dat je een heel sociaal jongetje bent en graag op ontdekking uit gaat. Nu de ingang bij de babygroepen gesloten is hebben jullie de mogelijkheid om ook op de gang te spelen en bij de buurbabygroep te gaan kijken. Zodra het hekje open gaat ben jij de eerste die verdwenen is. Ook zien ze je vaak bij de glazendeur kijken naar de oudere groepen. In het nieuwe jaar mag jij daar ook spelen schat! Wel konden ze merken dat wanneer het druk was op de groep, of er veel en andere gezichten waren, jij je wat terug trok. Je was dan stiller en wat meer op jezelf. Je kijkt dan wat meer de kat uit de boom, om even aan alles te wennen.
Wel kregen we te horen dat jij voor het eerst een ander kindje had gebeten. Jullie waren met de bal aan het spelen en wilden hem wel graag allebei vasthouden. Toen er een arm voorbij kwam hapte jij. Je was helemaal verbaasd dat het kindje moest huilen. Later die week werd jij zelf ook gebeten. Laat 't een les zijn ;-)

Met je taalontwikkeling lijkt het even stil te staan op het moment. Volgens mij ben je met een hele hoop andere dingen bezig. Zo had je een paar dagen koorts, moest mama je ophalen van de creche en piepen de tanden en kiezen als paddenstoelen uit de grond. Je had eerst alleen twee snijtandjes onder en twee snijtandjes boven. Sinds deze maand heb je (en voor zover ik het kan zien) opeens 9 tanden en kiezen:
Boven: links een kies, vier snijtanden, rechts een kies
Onder: rechts een kies en twee snijtanden (de kies links staat ook op springen)

Tot slot hebben we dinsdag afscheid genomen van je ontzettend lieve leidster Marijn. Wat is ze er toch veel voor ons geweest. Na het incident op de creche is ze jouw begeleidster geworden en ze voelde jou en ons ontzettend goed aan. Jullie waren dikke maatjes. Helaas voor ons gaat ze verhuizen. Samen hebben we een bloempotje geschilderd, hebben we van foto's en karton een vergeet-me-niet-je gemaakt en heb jij een mooie tekening voor haar gekleurt. Wij zullen haar nooit vergeten!

Waarschijnlijk ben ik ontzettend veel vergeten op te schrijven. Maar het belangrijkste is dat ik ontzettend trots op je ben, en heel erg veel van je hou! Zelfs met je gekke streken ;-)

Hele dikke kus van mama voor mijn kleine Dalton die steeds groter wordt!