Vrijdag de 13e: 9 maanden!

Lieve Kyran,

Vrijdag de 13e. Voor velen een ongeluksdag, maar voor ons een prachtige dag. Vandaag ben je net zo lang uit mama's buik als dat je er in hebt gezeten; vandaag ben je precies 9 maanden oud! Toen, 9 maanden geleden, was het ook vrijdag de 13e. En ik denk ongeveer het zelfde weer als vandaag, misschien iets warmer. Ik weet nog dat, toen jij om 8:24 daar dan eindelijk was, het zonnetje zo de verloskamer in scheen. Ik heb het even opgezocht, de weersverwachting was:  "Vandaag is het wisselend bewolkt. Verspreid over het land vallen er enkele buien. De maximumtemperatuur ligt rond de 22 graden."

Genoeg gekletst over het weer (je bent een Hollander, of je bent het niet...), maar het is me mooi wel gelukt om niet te beginnen met "wat is het toch hard gegaan". Deze maand is wel voorbij gevlogen. Zo snel, dat ik eigenlijk veel details niet meer weet. Deze maand werd vooral gekenmerkt door een lelijke val die jij op het kdv hebt gemaakt. Je bent daar van zo'n 1,5 meter hoogte naar beneden gevallen. Dat was "Goede Vrijdag". Nou zo goed was die vrijdag niet. Het gekke was dat ik 's ochtends nog heb gedacht dat je binnenkort eens zou gaan vallen, en dat ik ook naar mijn werk reed met de gedachte dat ik je eerder zou komen halen dan 17:30. Helaas kwam dat gevoel dus ook uit. Vol schrik ben ik je gaan halen. Lijkwit was je, je herkende me eerst niet eens, maar daarna wilde je niet meer bij me weg. Toen naar de huisarts, waar ik in spanning maar liefst een uur heb zitten wachten met je. Jij was in slaap gevallen, want wat was je moe. De huisarts kon geen breuk of letsel vinden, maar vanwege de hoogte wilde hij toch dat we naar de spoedeisende hulp gingen. Daar heb ik weer bijna een uur zitten wachten. En ondertussen was het tijd voor je fles, maar je mocht pas wat eten tot je gecheckt was. Dat was wel even moeilijk. Daar werd geconstateerd dat je een lichte hersenschudding had en met een wekadvies werden we naar huis gestuurd. Elke drie uur moesten we je wakker maken. Gek hoor, want wat was het lang geleden dat we er 's nachts uit moesten. Je slaapt zo keurig door! We kregen je met moeite wakker, toen we wisten dat er niets aan de hand was, konden we je weer weltrusten wensen. Gelukkig vond je het leuk om ons te zien en ging je zonder pardon weer slapen.
Die dagen erna was je huilerig, mopperig. Waarschijnlijk had je hoofdpijn door de val. En het warme weer wat we met Pasen hadden, hielp ook niet echt mee. Gelukkig is alles met een sisser afgelopen en gaat het weer goed met je!

In dat zelfde weekend kon je zowaar in eens zitten! Gewoon los. Zonder dat we je vast hoeven te houden. En ook gelijk 10-15 minuten. Knappe vent! Zelf gáán zitten lukt je nog niet, althans, zonder hulp van ons dan. Want je vindt het heerlijk om jezelf op te trekken aan alles wat maar aan ons uitsteekt. Handen, neuzen, haren... Ook brabbel je wat af: pahpaa is je stopwoordje. En je weet nu eindelijk wat je met je tuitbeker moet doen: naast er uit drinken vooral heel hard op de tafel slaan, zodat alle spetters in het rond vliegen. Trouwens, over spetters gesproken. In bad gaan is jouw ultieme afsluiting van de dag. We hebben het badje maar in de badkamer op de grond gezet. Want je spat zo hard met je badspeeltjes, dat nadat jij in bad bent geweest, ik het badje niet meer leeg hoef te laten lopen.. Als we het badderen een avondje overslaan, zit je verdrietig te kijken en mist er voor je gevoel echt iets..

Vorige maand schreef ik nog dat je zo'n goede eter was geworden. Laten we dat goede maar vervangen door lekkere. Je bent een lekkere eter. Na de val zijn de hoeveelheden niet bijster groot, maar je lust van alles: couscous, asperges, nasi, zalm, brood, yoghurt.. Dat laatste hebben we alleen weer uit je dieet geschrapt, want je kreeg eczeem zo rood als brandwonden. Maar Alprosoya vindt je net zo prima! Smikkel! We eten gezellig elke avond met elkaar, en jij eet lekker met de pot mee. Gezellig zo.

Wat ik bijna zou vergeten: we hebben ook samen mijn 1e moederdag gevierd! Jij en papa hebben jullie best gedaan zeg! Op de creche had je een mooi kookboekje gemaakt, met een heel mooi gedichtje er in en een handafdrukje op de cover. Thuis had papa een mooie vingerverftekening met je gemaakt (jij, papa, de tafel, alles zat onder!), een mooie kaart gestuurd en jullie hebben samen een luchtje uitgezocht. Papa vertelde dat jullie samen naar de winkel waren gegaan en hij je strookjes had laten ruiken. Ik vind het stiekem wel jammer dat ik dat niet heb gezien, ik had eigenlijk om de hoek moeten spieken! Gelukkig kunnen we binnenkort ook papa in het zonnetje gaan zetten en kunnen wij samen de voorpret beleven!

Ik ben gek op je kleine Dalton! Je doet het geweldig (volgende week op het CB zullen we zien hoe goed in centimeters en grammen)!

xxx Mama