Soms vergeet je zo snel hoe dingen waren. Hoe je je voelde. Hoe je het beleefde. De grote lijnen zijn er wel, maar die details. Die kleine dingen. Maar door een foto, een geur of een geluid, ben je zo ineens weer terug. Terug in de tijd. Gisteravond onweerde het. Heerlijk, ik ben gek op onweer! Een harde knal zette mij weer even terug, ik denk naar een jaar geleden. Tien maanden terug misschien.
Ik ben hoogzwanger en slaap slecht. Ik heb zo'n zere rug en heupen. De hoogslaper opkomen is echt een crime. Stomme klossen! Manlief moet mij gewoon in bed sjorren. Ik zittend op de rand van het bed en dan tilt hij mijn benen omhoog. Oudwijf voel ik me. Ik kan maximaal 2 uur aan een stuk slapen en loop 's nachts met enige regelmaat rond te dwalen in huis. Dan kijk ik tv, surf op internet, ruim wat op in huis of eet heerlijk aardappels of boterhammen met gesmolten kaas (mijn zwangerschapsverslavingen). De kat die buiten op jacht is, roep ik. Ze komt in een drafje aangelopen. Soms zeiknat van de regen. Dan droog ik haar af met een handdoek, zoekt ze een plekje op mijn schoot, gepikeerd kijkent naar die dikke buik en dan valt ze in slaap. Dan word ik toch weer moe en ga naar boven. Zo goed en kwaad als het gaat kruip ik in bed. Met een kloppend hart, buiten adem, lig ik dan weer eindelijk in bed. Op zijn plakkerig zeiltje. Mijn bloeddruk is bij de VK altijd goed, maar dit moet toch niet echt gezond zijn. Hoe verantwoord zijn die klossen eigenlijk? Te veel inspanning, kans op vallen... Belachelijk dat we ze er onder hebben gezet eigenlijk. Maar goed. Ik lig dus weer in bed. De kat kruipt tegen mijn buik aan. Het blijft haar aantrekken, die mega pens. Eigenlijk ben ik nog helemaal niet moe en lig ik te denken. Hoe zal het zijn als jij er straks bent, kleine man? Hoe zal je er uit zien? Heb je donkere haartjes? Donkere oogjes? Of de blauwe ogen van papa? Heb je uberhaupt haar? De tenen van mama? Hoe zal je karakter zijn? Met mijn handen probeer ik contact met je te maken, maar eigenlijk weet ik dat het onbegonnen werk is, want 's nachts dan slaap jij. Als ik aan het werk ben en allemaal telefoontjes moet plegen, dan ben jij druk! Volgens mij ben je aan het fitnessen of zo. En omdat je hoog zit, sla ik soms een kreetje van pijn als jij met je voeten tegen mijn ribben trapt. Gniffelend zit ik dan met klanten te bellen. Hihi. Onze momentjes! Maar 's avonds als ik dan eindelijk tot rust kom, dan slaap jij ook. Wel een beetje saai hoor. Maar als jij dat ritme zo aanhoudt als je eenmaal geboren bent, dan hoor je me niet klagen hoor! 's avonds en 's nachts moet je slapen. Heerlijk slapen in een kamertje dat papa en mama heel mooi hebben gemaakt. Speciaal voor jou. Het staat er helemaal klaar voor, klaar voor je komst. Ik kruip weer uit bed en loop naar het babykamertje. Lekker het muziekdoosje tegen mijn buik, mijn neus even in je kledingkast. Het ruikt heerlijk naar schone kleertjes, en Zwitsal geurbuiltjes. Hmmm!
Hoe ik hier bij kom? Toen, een jaar geleden, tien maanden misschien. Onweerde het ook. Net als vannacht. Misschien zelfs nog wel wat harder. Het onweer is heel dichtbij. En slaat meerdere keren in. In de verte hoor ik brandweersirenes. Het zal inderdaad goed mis zijn. Ik ben klaar wakker en tuur in de duisternis, mijn hart die flink wat sneller gaat. En jij kleine man, toen nog in mijn buik, jij sliep gewoon verder. Net als gisteravond. Verbazingwekkend... Die ene knal van gisteravond, deed mij weer even beseffen hoe speciaal die tijd toen was.
reacties (0)