Gek! Zo gelukkig dat ik er haast verdrietig van word.
Net heerlijk mijn boefie opgehaald bij de creche. Hij is altijd zo blij om me te zien. En ik ben natuurlijk net zo blij om hem weer te zien!! Hij steekt zijn handjes in de lucht en komt vanuit zijn wipstoel overeind: "Til me dan!", lachen zijn ogen en kraait zijn stemmetje!
Eenmaal thuis ligt hij nog heerlijk te keten in de box. Hij heeft nog energie voor tien. En rolt als een idioot van zijn rug naar zijn buik, naar zijn rug, naar zijn buik en weer terug naar zijn rug. De bodem van de box gevaarlijk doorbuigend... Als ik ga kijken wat hij aan het doen is, schatert hij het uit. En schaterlachen is zeldzaam, lachen doet hij volop, maar echt schateren...
In zijn wilde bui gaan zijn knieen onder zijn buik, zijn gat wipt de lucht in, handjes er onder... Lijkt het toch even alsof echt bijna zou gaan kruipen! Dus ik sta daar, zoals een fanatieke en te trotse moeder hoort te doen, met een stem die overslaat, hem aan te moedigen boven de box. Hij natuurlijk nog harder lachen om dat gekke mens!!
Vervolgens papa even gebeld met mijn mobiel, want die moet overwerken vanavond. Lachen naar de telefoon als hij de stem van papa hoort. "Pah, pah!" mompelt hij. Grist mijn telefoon uit mijn handen en begint te kirren tegen de telefoon. Tot papa opeens tuutuutuutuut hoort, en meneer heeft opgehangen. Sorry pap, verkeerd knopje!
Na het spelen tijd voor de fles en hup naar bed. Zijn kika-beer moet op de rand van de commode staan. Vanaf de commode kijkt de grote bruine beer het bedje in. En vanuit het bedje kijken twee grote blauwgrijze ogen meneer beer aan. Meneer beer waar hij altijd naar moet lachen als hij verdrietig is. Zachte bruine beer. Met een glimlach valt hij in slaap.
Ik voel me zo erg gelukkig. De tuindeuren staan open. Het zonnetje schijnt nog heerlijk. Buiten hoor ik mensen hun gazon sproeien, oudere kindjes die nog lekker buiten spelen. Het lijkt wel zomer en het is nog maar april!
Nu ligt mijn kleine Dalton boven te slapen en zit ik alleen beneden. En dan mis ik hem eigenlijk best wel heel erg. Ik krijg een brok in mijn keel. Stiekem denk ik, wordt maar wakker, dan gaan we gezellig nog even een stukje wandelen. Maar ja, moeders moet consequent zijn he?!
En zo blijft het stil boven en is mijn eten inmiddels klaar. Eet smakelijk!
reacties (0)