Hieperdepiep... Hoera!

Kleine koekebakker van me, wat ga je hard! De afgelopen weken maakte ik me soms wel een beetje zorgen, je leek niet lekker in je velletje te zitten en ook op de creche hoorde ik dat je vaak verdrietig was. Ik dacht aan een verkoudheidje, of een sprongetje, maar dat het nog niet goed met je schoudertje en armpje zou zitten had ik niet verwacht.
Afgelopen woensdag zouden we voor de laatste keer naar de osteopaat gaan. Pap moest werken, maar oma ging gezellig mee. Tijdens de behandeling moest je veel huilen, je had duidelijk nog pijn. We moeten veel oefenen van de osteopaat. Alvast voor je verjaardag: hieperdepiep hoera! Beide armpjes in de lucht, om de boel los te houden. Dus daar beginnen we maar eens even mee:
Hieperdepiep hoera, wat was jij vrolijk na die behandeling. De eigenwijze, lachende, ontdekkende Kyran was weer terug! Wat een verschil!
Hieperdepiep, je gaat in halen. Vanaf je rug heb je al veel dingen bekeken, maar nu jij op je buik kan liggen zonder pijn, wil je de wereld ook eens vanuit die positie bekijken. Dus draai jij je constant van je rug naar je buik. En hoewel me dat moeilijker lijkt dan terug, lukt het je nog niet altijd om terug te rollen. Maar zodra je dat lukt, staan ook wij weer te juichen: hieperdepiep.... Juist ja, hoera!
Ach, en als we dan toch aan het oefenen zijn:
Hieperdepiep: je eet nu naast bruine bonen met appel en courgette met peer, ook worteltjes met aardappel en abrikozen!
Hieperdepiep: je bent zo sterk dat je zelfs je babygym weet te mollen!
Hieperdepiep: wat was het heerlijk toen je gistermorgen en vannochtend tegen me aan kwam rollen, lekker knus...
En hieperdepiep: wat hebben we samen van Bibaboerderij genoten!

En zo kan ik nog wel even door gaan, maar vandaag hebben we denk ik genoeg geoefend. Hoera!