Ik mis het zwanger zijn!


Ik ben altijd wel iemand die met beide benen op de grond staat. Ik ben gewoon niet iemand die zweverig op die roze wolk (of blauwe dan in mijn geval) zit. Maar dat zegt niet dat ik niet gelukkig ben. Of niet geniet. Maar heb vandaag heel erg veel verlangen naar mijn zwangerschap en heb het gevoel alsof ik daar te weinig bij stil heb gestaan.

Mijn zwangerschap was niet echt heel gemakkelijk. In het begin en aan het einde misselijk geweest. De eerste twintig weken moe, moe, moe. Al vanaf 12 weken de hele dag door last van brandend maagzuur. En dan heb ik het nog niet eens over die verrekte pijn in mijn heupen, rug en bekken. Laat staan die helse bevalling. 
Ik zei tijdens die zwangerschap ook dat het voor mij echt alleen maar het middel was om bij het einddoel te komen: een schitterend en uniek wondertje op de wereld brengen. Mijn buik missen? Noooit! Onhandig ding!

Maar vandaag heb ik een aanval dat ik zo terug verlang naar die dikke buik, naar het zwanger zijn. Zo ken ik mijzelf helemaal niet! Binnenpretjes als je die kleine voelt... Weten dat je niet alleen over straat loopt, maar samen met een klein wondertje... Nieuwsgierig zijn naar het wondertje dat in je buik groeit... 
Ik snap niets van mijzelf. Waar dit nou vandaan komt? Maar ik mis het zo!

Ik hoorde vandaag dat een collegaatje van mij net zwanger is. Ik ben zo blij voor haar, maar ook wel een beetje verdrietig. Tijdens de zwangerschap vond ik het allemaal zo lang duren. Maar nu mis ik het opeens zo... Heb er achteraf gezien helemaal niet genoeg van genoten. Ging er ook echt aan voorbij. Niet ziek zijn, kiezen op elkaar, gewoon veel werken, veel overuren maken. Ik ben zwanger, maar niet ziek!

Kon ook helemaal niet tegen die onzekerheid. Die eerste drie maanden of alles goed blijft gaan, dan of die 20weken echo wel goed is, dan die weken tot hij levensvatbaar is en dan die bevalling. Ben verdrietig. Bah! Ik mis het. Mijn man moet echt nog niet aan een tweede denken. En ik op dit moment ook niet. Eerst aan de nieuwe situatie wennen. Maar ben toch sad. En heb een best fijne dag gehad vandaag. Stomme hormonen ook!

436 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Mam85

    Hoi,

    ik weet niet of het een troost is maar je bent echt niet de enige die het zwanger zijn erg mist ...
    Ikzelf heb er ook last van (elke dag) maar probeer dit zoveel mogelijk te onderdrukken ...
    Mijn ventje lacht er wel eens mee als ik sta te kijken naar mijn gips afdruk ...
    Dan zegt hij lachend "je staat weer te verwateren naar die dikke buik" maar hij weet echt niet hoe ik me daarbij voel ... Het is ook moeilijk te omschrijven hé ...
    Maar ik mis mijn zwanger buikje nog elke dag !
    Het is zelfs zo erg dat ik met mijn man sprak over draagmoeder worden maar dat lacht hij weg ...
    Hij snapt denk ik niet dat ik daar echt serieus heb over gedacht en het niet zomaar even zei ...
    Nuja, ik weet heus ook wel dat het helemaal niet haalbaar zou zijn om draagmoeder te worden hoor maar zou ook zo graag weer zwanger zijn ...

  • miranda79

    Ik mis het niet perse, heb ook geprobeerd bewust te genieten.....omdat dit waarschijnlijk onze laatste is.
    Denk dat het gevoel nog wel komt en ik besef dit komt nooit meer terug. Maar kan nu weer genieten van carpaccio, biefstuk, wijntje etc. Niet dat ik dat er niet voor over had, zeker wel. En zwanger zijn was ook heel speciaal, vooral vanaf 20 weken. Heerlijk dat geschop in je buik....
    Maar ook erg onzeker en dat overheerste misschien bij mij, dus nu vooral blij met mn kleine meisje (en dan maar niet nadenken over dat dit ook nooit meer terugkomt......het echt baby is er al vanaf namelijk).

  • Jori

    dat heb ik ook wel eens hoor! Vooral als ik hoor dat iemand zwanger is.. Dan mis ik dat speciale gevoel van een kleintje in je buik..

  • mama-c

    ah meissie. heel herkenbaar, ik mis hem ook soms in mijn buik hoor. zo bijzonder en je kan denk ik nooit genoeg genieten van je zwangerschap. Geniet gewoon nu extra van je mannetje en je weet dat je bij een eventuele volgende zwangerschap nog meer moet genieten. Dikke knuffel lieverd!

  • evy1985

    Heel herkenbaar, ik heb precies hetzelfde probleem.....het enige verschil is dat ik een super zwangerschap heb gehad, haast geen klachten. ik wilde alleen maar zo snel mogelijk mijn knulletje in m'n armen hebben dat ook ik eigenlijk te weinig heb genoten. en ja ik mis mijn "dikke" buik ook (de schopjes vooral).
    Het is dus niet gek, hopelijk mogen we het nog eens mee maken, maar nu nog even niet.