Soms......

2 of 3 dagen in de maand kan ik een bitch zijn voor mijn doen, en dan hoef ik nog niet eens ongesteld te zijn. Maar op die dagen komen de frustraties eruit van dat ik veel moet doen in het huishouden en de zorg van de kinderen heb, terwijl ik hier niet alleen leef en nog 2 dagen buitenshuis werk. Mijn kinderen helpen hier en daar met speelgoed opruimen en zelf hun krukjes te pakken om aan de salontafel wat te kunnen drinken. Maar manlief zegt: 'ik zie het niet, dus je moet het tegen me zeggen als ik iets moet doen'. 28dagen van de maand lukt dat me. En ik weet dat ik in mijn handjes mag knijpen, want hoeveel ik ook klaag: hij wil soms de vuilniszak verwisselen, luiers verschonen, vaak de kinderen mee naar bed brengen....uit zichzelf. Maar die 2 of 3 dagen in de maand frustreer ik me er aan dat ik hem dingen moet vragen/zeggen voordat hij iets doet, en frustreer ik me aan het antwoord 'ja ik zie het gewoon niet, je moet het maar zeggen'. En het stomme is, dat ik het dan nog niet altijd zeg op dat moment. Dat ik te kwaad ben om er iets over te zeggen en omdat ik geen zin heb in ruzie om zoiets stoms. Ik kom er vaak 1x in de maand op terug als ik rustig ben, dat ik het soms gewoon frustrerend vind dat ik moet vragen/zeggen wanneer hij iets moet doen. Dat hij gewoon doodleuk de vaat op het aanrecht zet als de vaatwasser aan is geweest, maar niet op het idee komt van: Goh, zal ik even de vaatwasser uitruimen, dan kan de vuile vaat er in en heb ik plek om fatsoenlijk boterhammen te smeren. En vervolgens zeuren dat ik dingen in huis ga opruimen als ik net terug ben van het werk, terwijl ik op mijn werk ook de poten onder mijn lijf vandaan loop (werk in de zorg) Maar nee...iedere maand herhaalt zich hetzelfde liedje en ben ik gefrustreerd. En toch hou ik van hem en zou ik hem niet kwijt willen. Alleen iets meer hulp met kleine dingen zou fijn zijn......(ook al weet ik dat ik mijn handjes mag knijpen dat hij luiers verschoond en meehelpt om de kinderen in bed te leggen.)