De hoopgevende streep zondag middag werd maandag avond al onzekerder, omdat ik voor het slapen gaan na het plassen slijm met een zweempje bloed had.
Dinsdagochtend voor de zekerheid maar een inlegkruisje in gedaan, om verrassingen te voorkomen op mn werk. 's middag het schap bij de kv leegeroofd met 2v5 tests, want als er ergens omzet op wordt gedraaid bij mijn plaatselijk kv is het wel de zs tests. Vlak voor het eten na ruim 5 uur niet plassen een testje er tegen aan gegooid....wit...nee, nog witter dan dat. GVRRRRRR. Heb de test gelijk gefrustreerd en teleurgesteld in de vuilnis bak gegooid.
De signalen die mn lijf afgeeft blijven tegenstrijdig, mn tepels kriebelen nog steeds, maar mn buik voelt alsof er elk moment een tsunami aan ongi kan door breken, geen krampen, maar een gespannen gevoel. Ook heb ik veel waterige afscheiding en dat is nooit een goed teken bij mij. Ik gebruik nog steeds de utrogestan en vermoed dat alle 'zwangere' signalen daardoor veroorzaakt worden.
Deze ronde was de laatste ronde dat ik sneller zwanger was geweest dan bij Max. Stiekem had ik gehoopt dat het me zou lukken, binnen de 18 rondes. Helaas....
Mijn vertrouwen in een goede afloop van dit avontuur voor nummer 3 begint te wankelen. Het vertrouwen in de iui is ook dalende. Het elke maand weer opstaan na de testen tackel begint me parten te spelen. Ik wil verdorie een een keer een blijvende streep!
Ik ben denk ik toe aan de volgende stap, alleen mijn vriend nog niet. Hij wil het nog een keer proberen. De gyn is nog steeds optimistisch dat het gaat lukken...ik probeer me daar maar aan vast te houden. Wel wil ik alvast de aanvraag voor de goedkeuring van ivf alvast gaan doen bij de verzekering. Wie weet hoe lang het allemaal gaat duren en ik wil daar geen kostbare tijd mee verliezen.
Ik ben dus weer in afwachting..... in afwachting van mijn ongi, die ongetwijfeld komen gaat.
reacties (0)