Vandaag is het cd 28. test dag.
Het is een slijmblog, ik waarschuw jullie.
Gisteravond bij het afvegen al roze slijm...dus ik heb een tampon ingedaan. Aan de inbrenghuls zat een kleinbeetje bruin/roze slijm. Vanochtend was de tampon nog wit, met een heel klein beetje bruinig slijm eraan.
Ik heb het volgehouden tot vandaag...om om 6:30 beloond te worden met een hagel witte test met soort van ochtendurine gebruikt ( want had om 4 uur ookal geplast).
Ik had het wel verwacht. Mijn buik voelt alsof hij elk moment kan ontploffen en de verradelijk 'ongi buikkramp' heb ik gisteren gevoeld. Dat in combinatie met de lage rug pijn en de onwaarschijnlijk kleine kans op een geslaagde poging heeft, op een allerkleinst glimmer na, mijn laatste hoop doen verdwijnen. Die glimmer die er nog is, die is hardnekkig. dat is hij elke maand. Het is de glimmer die steeds zegt dat die witte test vals negatief is, de glimmer die nooit opgeeft. 'Never say die!' roept bij elke nieuwe ronde.
Maar verstandelijk weet ik: het is voorbij. De gevreesde 16e ronde zal vandaag of morgen starten. Dan hoop ik alleen voor deze keer dat de ongi nog even tot vrijdag op zich laat wachten, want dan kan ik nog net een iuitje doen komende maand, anders kan ik door vakantie van de kliniek niet optijd starten.
Dus of jullie allemaal willen duimen dat mn ongi pas vrijdag komt...hoe krom kan het zijn?
reacties (0)