En daar zit ik dan. ik kijk naar mijn profiel: 16 ballonnen. 1600 dagen. Pfff wat een tijd.
Ik zit nu op de laatste dag van mn 1e wachtweek. 8 dagen na pregnyl, 7 dpo. Als het goed is zou in elk geval na 10 dagen schoon moeten zijn. morgen ochten 9 dagen na pregnyl. het zou dan uit mn sysyteem moeten zijn, of in elk geval bijna en zeker niet meer waarneembaar met een eenvoudige urine test. Dus morgen ochtend hopen op een omo witte test...ja da's wel een beetje raar ik weet het, maar dan weet ik wel zeker dat ik geen pregnyl positieve vreugde voel.
Zaterdag zit ik 10 dpo en ga ik testen met een mega gevoelige zs test ( 10 ug/l). Ja ik weet het veeeeeel te vroeg, maar ik ga langer wachten echt niet trekken. Mijn gevoel: hoop en vrees staan als altijd lijnrecht tegenover elkaar.
Ik weet niet wat ik echt voel en wat pregnyl geinduceerd is. Ik ben al een week misselijk, sinds vanochtend ook lage rugpijn en vanochtend toen ik na een vergadering opstond een flinke kramp, die mijn collega's deed vragen of alles wel okee was (ja, ja...last van mn rug...blablabla). Ook een beetje gassig (sorry, ook naar de collega's toe). Verder een gevoelige buik en tepels. en moe...gruwelijk moe. kan de heledag wel slapen en ben er sochteds niet uit te krijgen ( pas na 4x snoozen en een voet in mn rug)...dus het kan nog alle kanten op en ik maak mezelf mallotig met het speuren naar en proberen te onderscheiden van signalen.
reacties (0)