De eerste week op het wachtbankje zit er alweer bijna op...zoals altijd is het speuren naar symptomen in nu in overdrive gezet en is de kloterigste week van de cyclus begonnen.
De laatste week vind ik zo waardeloos. Het heen en weer slingeren tussen hoop en vrees. Ik maak mezelf gek, elke keer weer. En dan is de week bijna voorbij...dan de laatste dilemma's van die ronde: to test or not to test? En zo ja: voor NOD of pas erna? of toch maar erop? Wil ik weten wat er misschien is of was of wil ik dat niet? of toch wel?
Mijn buik is aan het rommelen en voelt strak aan. Is dat goed of juist niet? Mijn tepels kriebelen en voel ik nu wel of geen harde stukken in mn borsten? Ik heb nu al het gevoel dat ik elk moment ongi ga worden. De gebruikelijke slipinspectie is opgestart en zal naarmate de week vordert worden geintensiveerd.
Het is domweg wachten op executie............ of wordt er toch nog gratie verleend?
reacties (0)