Snappen ze het nou nog niet?????

Okee, ik ga ff zeuren, klagen, mopperen en miepen. Dan ben ik dat ei vast kwijt, wanneer ik morgen bij de gyn zit.


Wat is dat toch met mensen die ongevraagd hun mening ventileren over het aantal kinderen dat je hebt en dat er toch niets meer bij komt?
Gisteren mn ouders op de skype: lieten ze een nieuw fotoding zien met alle kleinkinders op leeftijdsvolgorde. Want het was wel goed zo, er kwam toch niets meer bij. Mn zusje had aan 3 wel genoeg en ik, tja ik was toch echt wel te oud intussen....#pak dolk en ram hem zo hard mogelijk in mijn moederhart en mijn onwillige baarmoeder als je toch bezig bent....dit was overigens niet de eerste keer dat ik een soort gelijke opmerking te pakken had van hen, maar toch, het pakt me steeds wel weer.
's Avonds uit eten met de schoonouders...ineens ging het gesprek over prenatale screening op wel 40 ziektes.....vooral voor 40+ moeders...belachelijk dat zulke oude vrouwen nog moeder willen worden....#ik bijt op mn tong en dat doet auw. Zelfs mn zusje deed er nog een schepje boven op: wees blij met wat je hebt....da's makkelijk lullen als je elke keer in 2 rondes zwanger wordt. En bovendien impliceert het dat ik niet blij zou zijn met wat ik heb, wat ik dus WEL ben. Maar ik geniet er zo van dat ik er nog wel een zou willen. Ik vind mijn kindjes heerlijk en ze zijn de allergrootste liefdes van mijn leven. Dat neemt niet weg dat ik niet evenveel van een derde zou kunnen houden, of een vierde...nee hoor, mocht het nog een keer lukken is het wel de laatste....#zei zij glimlachend.


En voordat jullie zeggen, maar je bent toch ook hoogbejaard in mama termen....idd ik ben 40+, ongeveertig zoals ik dat hier weleens gelezen heb. Ik ben dus oud en wijs genoeg zou je denken om een weloverwogen beslissing te nemen. Maar dat geldt dubbel voor hun...zij zijn immers allemaal ouder dan ik.
Misschien zouden wij ze moeten vertellen dat we weer naar de gyn gaan (laatste poging voor nr 3)....maar heel eerlijk: ik heb daar geen zin. Waarom? Omdat ik geen zin heb om mijn gevoel te moeten verdedigen tegenover een aantal mensen waar het zwanger worden nooit een probleem is geweest. Die niet weten wat teleurstelling met je doet, maand in maand uit, jaar in jaar uit. en die bovendien ook nooit de moeite hebben genomen om dat te vragen.
Tijdens de iui-pogingen voor/van Max heeft mij schoonmoeder overigens wel erg meegeleeft, meer dan mijn eigen moeder, maar dat is een ander verhaal.


Maar ff serieus: Ligt het nou gewoon aan mij? Is mijn gevoeligheid voor dit soort opmerkingen, die een ander misschien als algemeen zouden beschouwen, te groot? Of zou het toch met een bepaalde bedoeling zijn? Ach ik zie waarschijnlijk spoken...toch?


Sorry. Dussss....ik ben weer even uitgemopperd...nu kan ik vol positieve energie naar de afspraak van morgen.


Morgen hopelijk een positieve blog over het ziekenhuis....oeh wat vind ik het weer spannend ineens. pfff.

442 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • weppie

    Trek lekker je eigen plan en volg je gevoel.

  • daanna

    Nee hoor...niks mis met jou...eerder met de ander.
    Mensen hebben een streepje voor met apen en dat zou met de spiegelneuronen temaken hebben....ik twijfel...vokgens mij hebben de meeste mensen dat nu juist niet.
    Het is schijnbaar erg moeilijk om actief jezelf in een ander te verplaatsen...of even te veel moeite

  • -naam-

    Ja soms lijkt het wel of mensen je bewust willen kwetsen met dit soort opmerkingen. Ik wens je iig heel veel succes in het ziekenhuis!

  • Berbeltje

    Ow hoe herkenbaar zeg!! In de categorie vage kenissen die doodleuk beweren dat we weleens mogen gaan beginnen aan kinderen...tsss en mij dan steevast een aantal jaren te jong inschatten. Echt waar bemoeien zich mee. Volgens mij zijn er drie categorien erg, deze, de categorie onverwachte zwangerschapsmeldingen en tot slot de categorie wat zijn ze vermoeiend vandaag geniet jij er maar lekker van dat jullie altijd je eigen plan kunnen trekken...zucht. Succes hoor xx

  • trits

    Sommige mensen zouden spreekverbod moeten krijgen. Jeetje, kan me voorstellen dat het hard aankomt. Probeer het je niet aan te trekken en volg je hart meid. Komt goed! ik duim voor je morgen!

  • Lumi

    herkenbaar je gevoel. soms zou het heerlijk zijn als sommige mensen is een aantal maanden moeten doorstaan wat wij vrouwen in de mmm moeten doorstaan. dan piepen ze wel anders bedenk ik me dan altijd. ongelooflijk veel succes morgen meis!

  • lucie161

    Ken en herken je gevoel helemaal. Jij weet wat jou gelukkig maakt, laat die 'goed bedoelde' opmerkingen maar voor wat ze zijn en volg jullie eigen geluk. Natuurlijk zijn die meningen kwetsender wanneer ze komen van de mensen die het dichts bij jou staan. Maar dikwijls hechten zij er veel minder belang aan dan je denkt. Je bent gevoelig en kwetsbaar wanneer het gaat over iets dat je nauw aan het hart ligt, daarom ook dat die uitspraken je diep in je hart raken. Tijdig ventileren , met die gevoelens moet je niet blijven lopen.
    Veel succes morgen.
    Liefs.

  • nanette

    Pffft ja ken het, vreselijk!!! Ik zeg net tegen me moeder, ik heb een flinke ritssluiting. Me moeder zegt; nou zijn gewoon krammen, hij hoeft toch niet meer open je bent nu weleens klaar met kinderen krijgen na al dat gedoe. Euh sorrie ik wil nog wel een derde misschien. Maar niks gezegd ik weet hoe ze dan reageert. Niet naar luisteren dus x nanette

  • anna70

    Herkenbaar, ik was (nog net) 40 toen de jongste geboren werd en 'men' ging er gelijk van uit dat we het bij 2 zouden laten vanwege de leeftijd. Nou hebben we inderdaad besloten om het bij 2 te laten maar niet vanwege het feit dat ik 40-en-een-beetje ben , maar om hele andere redenen.
    Kreeg zelf de opmerking dat het jammer was dat ik al boven de 40 was want anders waren we vast wel voor een derde gegaan in de hoop dat dat een meisje zou worden .....

    Gewoon lekker je eigen plan trekken en je niets aantrekken wat anderen denken, het is jullie leven !

  • wompe

    Ik denk vooral onnadekendheid. Denken dat ze wel weten hoe de wereld en de mens in elkaar steken, terwijl het voor iedereen anders is.
    Ongetwijfeld dat ze simpelweg bedoelen 'lieverd, neem geen risico en doe jezelf geen verdriet' , maar ja, zo komt het niet over.

    Enne...mijn oma werd op haar 43ste moeder van mijn vader, haar eerste en enige kind. Ik heb mijn tweede op mijn 42ste gekregen, eerste met 40.

    Bejaard?
    Zolang het lijf het kan, kan het. Zolang het hoofd het wil, heb je extra kansen.
    Hou op zeg, 40 is immers het nieuwe 30 :) 30 Werd vroeger als bejaard gezien.

    Jij bent wie je bent en JIJ weet wat je kan en wat je wil. Klaar.
    Doe wat voro jou goed voelt, niet voor de wereld want die ziet dingen in algemeenheden.
    Niet in jou :)

    Knuffel

  • ashley1

    Succes morgen!!!

  • Sweetdreams2004

    Moet wel een beetje lachen om jouw blog. Want ook ik zei ooit nooit een 'oude' moeder te worden. Mijn moeder was 37 toen ze mij kreeg en ik vond dat helemaal niet leuk. Had me dus ook heel resoluut voorgenomen een jonge moeder te worden. En bij mij lag het dan niet aan mijn vruchtbaarheid dat het niet zo liep als ik had gehoopt. Maar mijn leven liep gewoon totaal anders dan ik had gedacht. En nu was ik niet heel oud toen ik voor de eerste keer moeder mocht worden, was 34, maar zeker niet de jonge moeder die ik me had voorgesteld. En nu ben ik inmiddels happy pregnant van nummer 2, ben inmiddels 43, en denk nog vaak terug aan mijn woorden en gedachten van toen. En eerlijk, als me deze zwangerschap wat minder zwaar was gevallen en mijn man zou er nog mee instemmen, zou het misschien ook niet mijn laatste zijn.
    Het is natuurlijk allemaal gelul, dat bevooroordeeld gelaber. Tis makkelijk om te oordelen over andermans redenen. Laat je niet gek maken, zou ik dus ook zeggen, en doe waar jij achter staat. En laat de mensen om je heen weten dat je je geen reet aantrekt van wat men denkt van jou als moeder. Jij weet dat jij je keuze weloverwogen hebt gemaakt.

    Wens je heel veel succes voor morgen en hoop dat je je omgeving nog een lekker poepje kan laten ruiken.

  • rlyblue

    Ik vind dat je wel gelijk hebt hoor. Er zijn nogal wat mensen die 40 te oud vinden en daar zo hun mening over hebben. Die mensen vertel ik dan trots dat mijn man 41 zal zijn als hij zijn eerste kind krijgt en dat we hopen dat er nog een paar volgen.
    Om de één of andere reden is dat ineens minder een probleem. Ik ben zelf 27 en dat is wat mensen zien, een vrouw midden in haar vruchtbare leven en dus is het geaccepteerd. Wij hebben een grote kans op een gezond kind want ik ben nog jong, dus wat leuk dat ik er voor wil gaan! Maar ik ben zelf geboren met een hartafwijking en heb dus juist een verhoogde kans op een kindje met een hartafwijking. En de laatste tijd lees ik steeds vaker onderzoeken dat de leeftijd van de man wel degelijk meespeelt in de kansen op een gezond kind.
    Ik ben het met je eens dat het allemaal een beetje krom is, de mening dat je maar tot een bepaalde leeftijd 'mag'. Een kind krijgen op latere leeftijd kan ook zijn voordelen hebben, de levenservaring die je hebt opgebouwd bijvoorbeeld, of het feit dat je vaak minder snel in paniek raakt. Ik zeg dus veel succes met je poging nog een kleintje te mogen krijgen krijgen! Je staat niet alleen, zoals je hier al leest!

  • sylviabobo

    Grrr, domme, naïeve, onwetende mensen... Heel vervelend! Sterkte meis, hopelijk morgen een goed gesprek.

  • keesjes76

    Dit ligt zeker niet aan jou. Dit ligt aan het feit dat wij Nederlanders enorm gewend zijn in hokjes te denken. En daarbij met het grootste gemak aan anderen voorbij gaan. We kijken niet verder dan ons neus lang is, we gaan er niet vanuit dat een ander wellicht een andere mening heeft, of een stille wens.... Pijnlijk, maar waar. Het ergste is dat iedereen daar op een ander gebied aan meedoet, ook al is dat niet je intentie. Ik hoop dat je in het ziekenhuis gehoord en geholpen wordt!