Karma`s a bitch
Even een babyvrij blogje:
Ik moet het even kwijt. Ik weet dat het niet fraai is wat ik nu ga schrijven, maar diegene onder jullie die mij als sinds mn vorige zwangerschap kennen, kennen de voorgeschiedenis misschien nog wel een beetje:
In het kort: Ik werkte bij een bedrijf, werd zwanger...dat werd niet gewaardeerd en ik heb via een collega toen gehoord dat ze me wilden gaan ontslaan tijdens mijn zwangerschap. Ik ben uiteindelijk door een breed grijnzende ontzettende LUL van een directeur met 8 maanden zwanger 6 weken voor mn uitgerekende datum beloofd dat zodra ik na mn verlof terug kwam ik aangezegd zou worden. 2 weken voor de uitgerekende datum viel er een vaststellingsovereenkomst op de mat, met als slot zin: nog een fijne zwangerschap toegewenst...jullie begrijpen dat dit verhaal geen soepel eind heeft: advocaten etc etc. Overigens ben ik volledig in het gelijk gesteld en heb er best nog wat centjes aan overgehouden, maar daar gaat het niet om. Ik had die stress liever niet gehad, zeker niet zo vlak voor de bevalling.
Maar nu zat ik gister op linked in te koekeloeren: en die eikel die mij toen op straat wilde zetten, heeft zelf de zak gekregen. Nou ben ik van nature geen wrokkig mens, maar ik kan niet ontkennen dat er een klein stukje van me een heel klein vreugde dansje heeft gedaan...wat voelde dat als gerechtigheid...Het enige wat ik kon denken was: Karma's a BITCH.
Ben ik nu een vreselijk mens dat ik hem hetzelfde gun als wat hij mij indertijd gunde? Ik weet uit eigen ervaring hoeveel stress dat met zich meebrengt. En hij heeft ook een vrouw en twee kinderen, die hebben er ook last van dat hij thuis zit (gezien het gezellige karakter van deze man is het voor hen zeker niet leuk). Ik geloof in het principe dat iedereen krijgt wat hem toekomt, Als jij iemand een kunstje flikt, dan ooit wordt jou een groter kunstje geflikt. Ik heb nooit thuis gezeten. had alweer een nieuwe baan voordat mn verlof erop zat. Hij zit al sinds december thuis.....
Zou het dan toch echt zo werken? Kosmisch recht, Karma of Kizmet, hoe je ook wil noemen... Wel stof tot nadenken...misschien had ik toch niet een heel klein inwendig vreugde dansje moeten doen....
reacties (0)