Het vertrouwen begint wat te komen. Het gaat nog steeds wel op en neer, maar de momenten dat ik denk: het gaat goed komen, zijn er steeds vaker en ze duren langer. Ik begin me langzaam te beseffen, dat het wel eens allemaal echt kon zijn.
Ik zag vandaag op mijn profiel dat ik volgens eigen berekeningen nu 8w0d ben. nog 5 weken te gaan en dan is de eerste hindernis genomen, het eerste trimester. Ik vind het nog steeds achterlijk spannend, maar ik ben die bal in mn maag een beetje kwijt.
Voornamelijk komt dat omdat ik de hele dag een misselijke ondertoon heb en als ik me niet misselijk voel lig ik gewoon te slapen..zelfs al 2 uur nadat ik ben opgestaan...ik moet mn borsten soms gewoon even vasthouden, omdat mijn beha het psychisch allemaal niet meer aankan en ik zweer het je als ze maandag npg zo pront vooruit steken denk ik dat ik maar moet zeggen dat ik afgelopen weekend een borstvergroting heb laten doen...OMG...ze waren al niet klein, maar DAMN wat een tieten....ik lijk wel een zeeeeeeeeeeeeer goed bedeelde 16-jarige.
Ik zal t niet te lang maken deze keer, niet omdat ik dat niet wil, maar meer omdat ik geen zin heb om straks stukje tussen de toetsen uit te pulken.
Ik wilde de hele tijd wat meer voelen...nou....sinds wanneer wordt er naar mij geluisterd? Heb ik een memo gemist? Voel me beroerd.....wat geweldig :)
reacties (0)