Weer een nieuwe ronde

Er wordt wel gezegd: Nieuwe ronde , nieuw kansen..... maar ik begin er intussen wel een beetje flauw van  te worden. Intussen zitten we weer in ronde 10.  De hoop, zelfs nog bij het begin van de bloeding ( zou het misschien alleen een innestelingsbloeding zijn???) is er iedere maand weer. Ik merk aan mezelf dat ik de teleurstelling bij iedere ongi die zich aandient groter vind worden. Ik probeer er niet teveel een obsessie van te maken, maar het pakt me op momenten dat ik er niet op verdacht ben en stemt me bij tijden erg verdrietig.

Om me heen hoor ik dat die zwanger is, die al weer de 2e verwacht, enzovoorts enzovoorts. En het is zeker niet dat ik het al die mensen niet gun en dat ik niet erg blij voor ze ben, maar waarom lukt het nou  nooit eens een keer bij ons snel? Op Floor hebben we ook zo lang (ruim 8 jaar) moeten wachten en pas toen ik er geen geloof meer in had bleek ik zwanger. Het mooiste cadeau ooit. Maar nadat ik Floor heb gekregen, kan ik me er niet toe zetten of het weer op te geven. Ik weet namelijk nu dat het kan.

De tijd tikt door en vorige week heb ik maar weers eens een afspraak gemaakt bij de huisarts. Ik moest een jaar wachten door mn keizersnee namelijk. 4 november weer naar t ziekenhuis. Het traject begint van vooraf aan. Weer alle onnozele formulieren invullen en eerst weer alle onderzoeken die vorige keer ook zijn gedaan. Weer een paar maanden gaat dat kosten.. en het tikken van de klok tikt harder en harder... 8 jaar heb ik deze keer niet meer.