Terug van weggeweest - HB

Wauw, het is alweer twee jaar geleden dat ik mijn laatste blog plaatste. De afgelopen twee jaar ben ik bezig geweest met andere dingen dan bloggen. Mijn kinderen werden ouder en kunnen zichzelf beter uitdrukken, en aan het ouderschap was ik ook gewend, dus ik denk dat ik het midner nodig had?


Echter zijn er op dit moment best wel wat ontwikkelingen bij ons thuis, waardoor ik weer de drang voel om dingen op papier te zetten, dus bij deze pak ik het bloggen weer op. 


 


In het verleden heb ik blogs op de voorpagina gehad, onder de naam Mama_Marleen. Daarin vertelde ik over mijn zoon, inmiddels 7 jaar, die op school een engeltje was, maar thuis heel erg moeilijk en dat ik hulp ging zoeken voor mijzelf om hoe ik met hem om moest gaan. Inmiddels zijn we twee jaar verder en de situatie thuis is nog steeds vaak stormachtig. Echter hebben we nu handvatten om daarmee om te gaan. Daardoor loopt het redelijk.


 


Op school daarentegen gaat het helemaal mis. Voor de juffen is hij nog steeds een heel leuk en lief jongetje, maar thuis klaagt hij dat hij geen vriendjes heeft. Er zitten 8 jongetjes verdeeld over 2 groepen van zijn leerjaar en de andere zeven willen alleen maar voetballen. A. wil dit niet. Hij vertelt dat hij gepest wordt door een meisje. Hiermee durft hij niet naar de juf, want hij wil niet dat iemand ziet dat hij boos is of huilt. Hij zegt dar hij de uitleg van de juf saai vindt en dat hij vaak maar wat om zich heen zit te kijken. Zijn cito scores zijn laag, zijn cijfers hollen achteuit. Volgens de juf kan hij niet goed mee met lezen, maar thuis leest hij zonder problemen woorden als 'klimaatverandering' of 'dinosaurus'. Hij maakt veel slordigheidsfoutjes. Rekenen vindt hij leuk. Daar heeft hij een plusboekje voor en daar werkt hij graag in. Maar ook bij rekenen zijn de punten op het laatste rapport wat lager dan op het eerste rapport. hij heeft ook faalangst en raakt in paniek als hij niet meteen ziet wat de bedoeling is.


 


Komend jaar gaat hij leren kloklezen. Nouja, de uren en halve uren hebben ze al gehad, dus in groep vier staan de kwartieren op het programma. Eind groep 5 moeten ze alles kunnen. Echter kan A. al volledig kloklezen. Gisteren nog vroeg ik he hoe laat het was..Zijn correcte antwoord: 'Negen minuten voor half negen.' Ze gaan in groep 4 met de tafels aan de slag. Ik begrijp dat ze gerust twee weken kunnen uittrekken voor de tafel van twee. Hij telt al met tweetallen, drietallen, vijftallen en tientallen. 


 


De begeleider die ik twee jaar geleden erbijhaalde, opperde toen al dat hij begaafd was en wellicht hoogbegaafd. Wij hebben er toen weinig mee gedaan, vanwege corona, wanwege thuisonderwijs maar ook omdat we hoopte dat het in groep 3, als hij echt ging leren, beter zou gaan. Nu zijn we echter op een punt aangekomen dat we echt niet meer verder kunnen op deze voet, want we hebben gewoon een doodongelukkig jongetje in huis. Ik wil hem graag naar een andere school doen, maar wil daarbij voorkomen dat hij weer geen aansluiting kan vinden. Daarom gaan we hem eerst breed laten testen, op hoogbegaafdheid maar dus ook op andere gebieden, om te zien wat er allemaal speelt. Hopelijk kunnen we met die uitslag bij een school terecht waar hij wel aansluiting kan vinden. Helaas is er een wachtlijst en kunnen we pas in december terecht voor het testen. Dat lijkt nu nog zo ver weg!


 


 


 

1164 x gelezen, 3

In Overig

reacties (9)


  • Tweede83

    Van begin tot eind veel herkenbaar. Mijn zoon is nu 8 en gaat naar groep 6. Hij is op school gestart in groep 2 nadat ze hem getest hadden.

    Onze N. Kan goed mee komen. Wil overal in uitblinken en als eerste klaar zijn. Alles is een wedstrijd. Daardoor denkt hij soms de uitleg te snappen na 3 zinnen en is vervolgens wel snel klaar maar heeft alles fout. Snapt hij de uitleg niet, dan is de opdracht belachelijk.

    Rekenen zit hij in de plusgroep en lezen ook.

    Ik ben steeds met school in gesprek qua aanbod van lessenpakket in combinatie met zijn gedrag. Zo lang hij uitgedaagd word op alle vlakken gaat het goed. En de begeleiding van school dat erop gehamerd word dat het geen wedstrijd is. Hij vraagt ook in de zomervakantie wanneer hij weer naar school mag, hij wil graag leren en vind de dagelijkse structuur fijn. Hij zit goed in de groep, heeft een aantal vriendjes en is vrolijk.

    Mijn advies aan jou: ga met de juf om tafel en ga kijken wat ze hem kunnen aanbieden aan pakket. Misschien andere leesboeken om te kijken of hij dat ook doet op school. Dat er meer uitdaging is. Als hij dat krijgt heeft hij daar zijn aandacht bij nodig en veranderd het gedrag ook vaak.

    En laten testen is natuurlijk ook goed. Hopelijk komt er iets uit waar je wat mee kunt. En in die tussentijd het samen met de juf oplossen. En hierin ook je zoon betrekken dat je samen met de juf hierin gaat zoeken.

    Ik hoop dat A gauw zich weer een beetje happy voelt.

  • rlyblue

    We zijn met de juf en de extern begeleider bezig geweest afgelopen jaar en dat gaan we komend jaar zeker weer doen.

    Hij heeft geen zin om weer naar school te gaan. Hij heeft echter weinig motivatie om zich ergens voor in te zetten, uit angst dat het niet in één keer lukt. Hij heeft zelfs eens gezegd dat hoewel hij het plusboekje van rekenen wel leuk vindt, hij geen zin heeft om moeite te doen om ook voor lezen een plusboekje te krijgen, want dan moet hij meer gaan doen.

  • Tweede83

    Vaak zie je dit gedrag bij te weinig uitdaging. Dan is de motivatie op veel vlakken weg en is er niks meer aan. Complimenten geven is ook erg belangrijk en met name ook vanuit school. Ik hoop voor je kind dat je een manier kunt vinden waardoor hij zich weer fijn gaat voelen. Het is een hele klus

  • Linde-1

    Mijn buurmeisje is hoogebegaafd en zij kon thuis ook alles lezen en op school ging het minder. Ze pastte zich een beetje aan aan de rest bleek achteraf.

    Ik weet alleen niet hoe ze alles hebben aangepakt verder. Volgens mij wel goed gesprek met de juf enz.

  • rlyblue

    A. is zich ook aan het aanpassen. Dat is lastig tegen te gaan helaas, kinderen willen erbij horen en zien positieve reacties van de juf op het gedrag van hun klasgenootjes, dus gaan ze hetzelfde doen.

  • Nog-even!

    Het kunnen klokkijken op deze leeftijd, is heel normaal... Mijn zoon leerde het zichzelf met net 4 jaar al aan. Dat was wel erg vroeg. Testen zal hem geen kwaad doen. Maar in die tussentijd zou je eens kunnen kijken of je hem extra ondersteuning kunt geven om hem wat meer zelfvertrouwen te geven. Misschien via speltherapie oid? Want alsik het zo lees zit zijn onzekerheid hem flink in de weg. Heb je het pesten zelf al met de juf besproken? Dat hij het niet zelf durft, betekent niet dat de juf het niet moet weten....

  • rlyblue

    Het totale verhaal is uiteraard veel groter dan ik hier in een paar alinea's heb neergezet. We hebben meerdere gesprekken met de juffen gehad afgelopen jaar. Als ze goed keken, zagen ze ook wel tekenen dat hij zichzelf niet zo liet zien, vooral tijdens de drama lessen van een juf die zelf een opleiding tot clown volgt, maar ze krijgen hem niet zover dat hij zich openstelt voor hen. Ik heb een gesprek thuis met mijn zoon opgenomen en doorgestuurd naar hen om te laten horen wat hij thuis allemaal vertelt. Naar aanleiding daarvan had de juf een kleine doorbraak toen ze bij hem terugkwam op een incident van een dagje eerder. Toen heeft hij met veel moeite toegegeven dat hij die dag ervoor inderdaad verdrietig was geweest, terwijl hij toen had gezegd van niet. Tja, einde schooljaar, volgend jaar een andere juf... We gaan ook met haar aan het begin van het jaar het gesprek meteen aan.

    De extern begeleider is ondertussen met hem aan de slag geweest voor zijn faalangst en paniek als hij niet ziet wat er moet gebeuren. We zijn nu zover dat mijn zoon zich cognitief gezien realiseert dat fouten maken mag, maar zijn gevoel gaat daar nog niet in mee.

  • Nog-even!

    Fijn dat ze ermee bezig zijn! Voordat het "weten" landt, kan idd een hele tijd duren... Zelfs bij volwassenen 😬 Ik hoop dat jullie een fijne leerkracht treffen, komend jaar!!!