Een goed begin... Nu al aangesproken door de juf

De derde dag op school spreekt A. zijn juf me aan. Hij wilde in de pauze met zijn loopfiets spelen maar ze mogen niet fietsen op het schoolplein. Toen andere juffen hem daarop aanspraken 'was hij met hen in discussie gegaan'. Pas toen zijn eigen juf uitlegde waarom het niet mocht accepteerde hij het. Ze vroeg of ik het hem ook nog wilde zeggen. Dat heb ik gedaan en hij knikte dat hij het begreep.


 


Ik hoop dat het gewoon even wennen is. Het is ook een heel nieuwe situatie voor hem en hij moet zich daarin nog leen redden. Morgen geef ik ook het overgangsboekje van de peuterspeelzaal af, daarin staat ook hoe ze hem het beste kunnen bereiken, want hij accepteert niet zomaar van iedereen gezag en als hij geen zin heeft mee te werken is een 'omdat iedereen het doet' of een 'omdat ik het zeg' echt niet toereikend. De peuterjuf zei al dat je 'van goede huize moet komen' om hem een reden te geven iets te doen waar hij geen zin in heeft.


 


Zelf lopen we daar ook enorm tegenaan. We moeten echt dreigen met straf om iets gedaan te krijgen. Ik probeer het positief te benaderen, 'als je dit doe, mag je wel dat' maar dat vertaalt zich net zo snel naar 'als je dit niet doet, mag je dat ook niet'. Bij alles wat we vragen is het momenteel een weerwoord en brutaal dat hij soms kan zijn. Dat is niet alleen deze week, die natuurlijk extra zwaar is omdat hij een hele nieuwe situatie voor zijn kiezen krijgt, maar iets wat al maanden speelt. Gelukkig krijgt hij met de kleuterschool ook voldoende uitdaging, want daar was hij hard aan toe. Hij is eind juni 4 geworden en moest toen dus nog twee maanden wachten voor hij in het nieuwe schooljaar mocht beginnen. Ik hoop dat het hem veel goeds gaat brengen dat hij nu eindelijk naar school mag. Hij is in ieder geval enorm enthousiast en vraagt tot nu toe iedere avond hoopvol of hij morgen weer naar school mag, om vervolgens boos te worden wanneer ik zeg dat hij zijn schoenen naar school aan moet in plaats van zijn laarzen.


 


De peuterjuf zei dat we ook moesten aangeven dat hij niet van tekenen houdt, maar wel van kleuren. Blijkbaar is tekenen iets waar kleuterjuffen mee proberen in te schatten wat een nieuwe kleuter leuk vindt, maar mijn zoon heeft daar dus geen behoefte aan. Hij kleurt liever en hij ziet ook echt wat in zijn kleuren. Hij kan achteraf precies aanwijzen wat hij gekleurd heeft en hoe hij dat gedaan heeft, maar hoewel hij wel eens poppetjes heeft getekend hoeven we dus (voorlopig?) geen uitgebreide tekentaferelen van hem te verwachten. Hopelijk heeft de juf morgen even tijd daarvoor, want door mijn werk kan ik hem enkel brengen, niet ophalen en mijn man is niet zo goed in die dingen met de juf bespreken. Bovendien hebben we de juf die hij morgen krijgt allemaal nog nooit gezien, want die werkt er alleen op donderdag en vrijdag.

2117 x gelezen, 5

reacties (0)


  • looide

    De ene juf kan net even wat beter met kindjes omgaan dan de andere juf. Ik heb ook veel jaren op scholen gewerkt. Sommige juffen spreken je op alles aan. Mijn oudste dochter heeft ook z'n juf gehad vorige jaar. Elke week kreeg ik meters lange mailtjes. Ik

    kon wel janken als ik weer een mailtje had. Tuurlijk ze moeten luisteren en beleeft zijn. Maar het zijn kinderen ze moeten leren. Alles is een ontdekkingstocht. Mijn dochter heeft net als mij zware dyslectie en heeft dus veel ontwijkend gedrag. Ze droomt vaak weg en daardoor komt haar werk nooit af. Gelukkig heeft ze dit jaar een super leuke juf die ze in groep 6 ook heeft gehad. Die is veel rustiger en ontspannen. Dat is heel belangrijk voor een kind. En dat eigenwijze dat hoort er wel een beetje bij toch ? Zolang ze maar niet brutaal zijn.

  • tweede83

    ik moet stiekem wel lachen. kan er de humor ook wel van inzien. Ik weet ook uit ervaring dat het lastig kan zijn en dat je ook niet altijd in discussie wilt. Mijn zoon is slim en dat merk je in de vragen die hij stelt en niet tevreden is met alle antwoorden. Het is de kunst om hem de baas te blijven, dat van goede huize komen herken ik wel. Een nee word ook niet altijd geaccepteerd. Daarnaast is het ook uitproberen tot hoever ze kunnen gaan.

    Ik bemerk dat ik de regels heel kort en duidelijk moet houden. Eigenlijk een periode dat ik voor mijn gevoel veel te streng moest zijn, maar dat heeft nu wel geholpen. Ik herken het wel van wat hij aan moet naar school. Ik zoek een korte broek uit, hij mag kiezen uit 2 shirts. Vervolgens laat ik hem kiezen in schoenen of teva's. de nepcrocs en laarzen vraagt hij al niet meer. ik heb een keer gezegd dat daarin niet de keuze ligt, dat mama dat niet wil omdat het gebruikt word voor buiten spelen THUIS en niet voor naar school gaan. Hij dit ook niet meer hoeft te vragen omdat het antwoord hetzelfde blijft. Hij heeft niet weer gevraagd. Hij wilde ook een keer geen jas aan naar school. Ook geen vest. Ik gaf aan dat de gastouder hem op zou halen met haar bakfiets en dat het niet warm was. Ik vond het echt niet grappig, maar heb gezegd dat ik het niet langer ging zeggen en dat hij dan ook maar niet moest piepen als het wel te koud was. Heeft hij ook niet gedaan, maar de keer daarop nam hij wel een vest mee.. Je kunt ook aan je zoontje uitleggen dat als hij niet kan luisteren naar de juf en niet de regels wil volgen, je de loopfiets mee naar huis neemt. Duidelijkheid en consequent zijn is heel belangrijk voor hem. En je zoontje begrijpt ook veel, dus een simpel en eerlijk antwoord geeft hem ook duidelijkheid. Het valt niet mee soms

  • M.ardjen

    Ze moeten dat allemaal echt nog leren. Mijn zoontje had al 2 dagen knikkers op het plein gevonden. Dus ik had even met hem bij de juf gecontroleerd hoe dat precies zat. Toen vertelde ze hem dat ze van de BSO zijn en er soms per ongeluk wat buiten blijven liggen, maar dat zij ze wel terug zou geven aan de BSO. En in plaats van dat hij het gevoel kreeg dat hij iets had gedaan wat niet mocht, was hij helemaal trots en zei: Ik ben echt een goede knikkerzoeker! Dat vind ik nou eens een mooie manier van een kind iets bijbrengen

  • Rlyblue

    Dat is inderdaad heel mooi, dan zijn ze meteen helemaal trots op zichzelf.!

  • LadyVee

    Ik vind er eerlijk gezegd niks mis mee dat een kind graag wil weten waarom iets wel of niet kan/mag. Ik vind eigenlijk ook dat de juf dat wel.wat beter mag onderbouwen naar de kinderen toe en het nogal kinderachtig om meteen zo naar jou toe te gaan. En ik zou me niet zo druk.maken over het tekenen dat komt allemaal wel en het is ook wel he wat he om naar school te gaan. Met schoenen geef hem een keus uit bv. 2 paar en zet wat je absoluut niet wilt uit zicht, kies eventueel de avond vantevoren iets uit.


  • Rlyblue

    Bedankt voor je berichtje. Ik denk inderdaad dat de juffen op het schoolplein gewoon gezegd hebben dat het niet mocht, want de juf zei dat hij na haar uitleg het wel goed vond om er niet mee te spelen. Heel herkenbaar, hij moet echt weten waarom niet, anders blijft hij doorgaan.

    Hem een keuze geven helpt soms, maar vaak ook niet. Hij weet heel goed wat hij heeft en weet echt precies wat hij wil. Soms heeft hij iets weken niet gezien omdat ik het weggelegd heb, zoals nu zijn laarzen die ik met die hete dagen had weggezet maar ook stukken speelgoed die op zolder opgeruimd liggen. Maar dan denkt hij er weer aan en dan moet dat nu meteen tevoorschijn komen. Dat begint met een 'mag ik?' maar als daar 'nee' op komt of 'nu niet' dan is het mis. Hij moet dan wederom een goede reden krijgen en mijn argument dat je gewoon netjes gekleed naar school moet heeft voor hem nog weinig waarde. Ik wil hem dan ook niet bang maken door te zeggen dat andere kinderen hem kunnen pesten als hij zich te gek kleedt.

  • LadyVee

    Wat bij ons wel eens hielp was de keuze geven en als hij bleef weigeren. Oké.nou prima dan ga je op je sokken voeten naar school. Dan waren de schoenen heel gauw aan 😂

  • Rlyblue

    Lol, die kan ik nog proberen Alhoewel ik zeker weet dat hij dan daadwerkelijk een keer op zijn sokken gaat. Hij is net zo koppig als ik... Leuk om jezelf terug te zien, maar niet altijd even handig.

  • LadyVee

    er komt een dag dat je heel blij bent met die eigen wil, alleen is dat vandaag nog niet.... 😉

  • wish2bmom88

    Mijn zoon heeft serieus een keer naar school gelopen op zijn sokken. Hij was ook heel dwars. Maar daarna heeft ie nooit meer geweigerd zijn schoenen aan te trekken. Het was te koud zonder schoenen in de zandbak 😂