Het ultieme baby-entertainment-systeem

Het is makkelijk. Het is snel. Het is goedkoop. En het is vooral heel erg leuk! Het speelt met uw baby, springt in op zijn wensen, houdt uw baby in welke positie het maar gehouden wil worden. Het is effectiever dan een knuffel  wanneer baby troost wil. Wanneer baby honger heeft, geeft het melk, wanneer baby moe is, wiegt het hem in slaap en als u geluk heeft, verschoont het ook nog eens baby's vieze poepluier! En dat alles zonder stekker of batterijen, want het laadt zichzelf op! Wat kan een ouder zich nu nog meer wensen?

En het heet...

Opa en oma!

Vandeweek weer langs mijn ouders geweest. Eerst lang mijn opa en daar begint de lol al. Trots neemt opa baby A. aan en zette hem op zijn schoot. Na een paar minuutjes wennen en de tip van ons om hem van de tv af te draaien, krijgt mijn opa de volledige aandacht. Een uur lang zit die oude man te spelen met A. Hij vindt het vermoeiender dan A., wie het uren kan volhouden wanneer hij de volledige aandacht krijgt, maar hij klaagt niet. In een mum van tijd heeft  mijn opa de eerste lachjes tevoorschijn getoverd en al snel volgen leuke, tevreden geluidjes terwijl A. met opa aan het kletsen is. Niet dat ze elkaar verstaan, want opa praat met een zwaar accent en A. praat in baby taal, maar dat lijkt niets uit te maken. Beide vermaken ze zich prima. In het uur dat we er zijn zegt opa ongeveer 3 zinnen tegen tegen mijn man en mij -hij bedenkt zich na een half uur pas dat hij ons nog niet eens een koek heeft aangeboden. Wanneer we weer gaan lijkt hij, ondanks hij duidelijk vermoeid is, enige moeite te hebben om A. weer terug te geven. Wat zal die man goed slapen vannacht!

En dan zijn mijn ouders aan de beurt. A. is een beetje moe van het spelen met mijn opa, dus hij ligt eerst een tijdje in de box te rusten. Maar wanneer hij daar klaar mee is, komt hij los. Lekker knuffelen met oma, lachen om de gekke geluidjes die opa maakt en vervolgens zijn volledige repertoire aan gezichtsmimiek toepassen terwijl hij poseert voor de smartphone camera. En natuurlijk vrolijk meelachen wanneer wij lachen om een foto waar hij dan weer net niet helemaal charmant op staat. Daarna nog even gillen van plezier wanneer ik laat zien aan oma dat hij best een beetje kietelig is. Oma verschoont een vieze poepluier (blijkbaar is dat ineens heel leuk om te doen wanneer het niet een daaglijks terugkerend fenomeen is), ik geef nog een flesje en dan is het alweer tijd om te gaan. Op dat moment wordt neefje K., die bij opa en oma logeert, net wakker. Hij wordt even in de box gelegd en terwijl mijn ouders gedag zeggen tegen A., staan mijn man en ik bij de box afscheid te nemen van K, wie we vandaag maar heel even hebben gezien. Nee, aan aandacht geen gebrek als je een baby op visite bent!

We lopen naar buiten, gevolgd door opa en oma, en klikken de maxi cosi in de houder. Dan moeten we snel wegstappen, want opa en oma hebben echt nog niet genoeg afscheid genomen van A. Met zijn tweeën staan ze bij de open autodeur bijna te vechten om nog wat aandacht van hun kleinzoon. Dan stopt er een auto achter ons en buren die ik niet ken stappen uit. Het lijken een moeder en haar volwassen dochter te zijn en mijn meoder begroet hen met de trotse mededeling dat dat haar kleinkind is daar achter in de auto. En binnen ligt nog een kleinkind hoor! De twee vrouwen komen ook kijken, waardoor A. nu vier belangstellenden om zich heen heeft. Wanneer ik nog even een speen bij hem in de maxi cosi wil leggen moet ik vragen of ze even opzij willen zodat ik bij mijn zoon kan. Dan is het echt tijd om te gaan. Ik doe het achterportier dicht en stap voorin. Terwijl mijn man de motor start, word ik opgeschrikt door getik op de ruit. Het is oma, die op die manier probeert nog een laatste lach uit A. te krijgen, maar A. heeft blijkbaar weinig interesse, want ze tikt nogmaals. Even later probeert opa het ook nog eens, maar wederom tevergeefs. A. is moe van de lange dag met ontzettend veel aandacht en staart wat suffig voor zich uit. We rijden maar snel weg, want als we dat niet zouden doen, zouden opa en oma morgenvroeg nog op de ruit staan te tikken. Het duurt dit keer niet lang voordat A., tot onze grote vreugde, in slaap valt. Hij heeft duidelijk genoten van al die aandacht en mijn man en ik van de rust die we daarvoor terugkrijgen wanneer anderen even met hem bezig zijn. Het is een hele onderneming, met een baby op stap naar zijn grootouders die op een uur rijden afstand wonen, maar het is, voor alle partijen, de moeite meer dan waard!